Nie wiem po co robiliście ten quiz. Nie znam waszych sytuacji, nie wiem co się u was dzieje. Wiele pewnie dla śmiechu, a pozostali aby uzyskać diagnozę. A może mieliście jeszcze inny powód. Ale ten quiz to najmądrzejszy jaki tu znajdziecie. Żaden test w internecie nie stwierdzi wam raka czy cukrzycy, tak samo żaden nie stwierdzi wam Czy jestem bardzo gruby? Ostatnio przez kwarantannę i ciągle siedzenie w domu trochę przytyłem, czy jest aż tak źle? 13 lat 169cm wzrostu 72kg. 1 ocena | na tak 100%. 1. Jesteś przeciwieństwem brzydoty. Masz wiele cech, które pasują do klasycznego piękna. Twoja uroda jest oszałamiająca, z pewnością dostajesz sporo komplementów. Masz piękny uśmiech, głębokie spojrzenie i fajną sylwetkę. Dbaj o siebie, a codziennie będziesz czuć się piękna. Podziel się wynikiem w komentarzu! Xd. Chcemy pomóc ci sprawdzić czy twoja definicja biseksualności pokrywa się z naszą. Jeśli nigdy nie byłeś z osobą, która identyfikuje się jako LGBTQ+ lub jeśli twoja orientacja seksualna uległa zmianie wraz z upływem czasu, rozwiąż te quiz, aby dowiedzieć się czy naprawdę jesteś biseksualny! Czy jestem gruba? zdjęcie ważę 78 kg. mam 170 i ważę 78kg niektórzy mówią ,ze wyglądam jak świnia a niektórzy,że wyglądam okey i sama nie wiem Jestem strasznie gruba, szczególnie mam strasznie dużo tłuszczy na pośladkach i udach po wewnętrznej stronie. Oprócz tego mam strasznie masywne łydki i wydaje mi sie że jest to genetyczne. Ogólnie jestem brzydka a na dodatek mam cała twarz w pryszczach. Już sama nie wiem co z sobą zrobić próbowałam diety ale nie mogę wytrzymać Q4OS. Moje BMI wskazuje na niedowagę, w co nie wierzę!!! Wydaje mi się , że mam za grube uda i ręce... Bardzo chciałbym zostać anime boy , musiałbym chyba zrobić liposukcje... Mam zdjęcie jak chciałbym wyglądać i pokaże je chirurgowi bez oka Koledzy mi 2 lata temu dokuczali ,bo bylem za gruby... Więc przeszłem na dietę skinny boy diet , dietę idolek k pop Teraz jem próbuje diety jimina z k pop Bo oni wszyscy mają taką ładną high gap *.* Komin też był kiedyś gruby , teraz jest jak szpilka Przez lata byłam szczupłą, niską brunetką. Taką z ładną buzią, wesołymi oczami i zadziornym uśmiechem. Mimo tego, nie lubiłam siebie. Wydawało mi się,że nie ma we mnie nic wyjątkowego i wciąż szukałam dziury w całym. A potem nagle wszystko stanęło na głowie, świat zawirował, a na wadze przybyło 20 się roztyła!Ważyłam więcej, ale czy byłam kimś innym?A potem pojawiła się ona – diagnozaNawet jeśli znowu przytyję, czy masz z tym problem?Ale się roztyła!Tak, roztyłam się. Ze słodkich 52 kg, waga skoczyła do 72, a malutki rozmiar 34 zmienił się w 40. Potem nawet 42. Nieźle nie? Niezłe, to były komentarze znajomych. Niektórzy mówili mi, że “dobrze wyglądam”, inni – że moja linia jest “gruba i wyraźna”. Ale śmieszne, prawda? No boki zrywać…Jedni szeptali za plecami, a inni mówili to wprost. Tak jak znajoma mojej mamy, która po prostu wypaliła, że “bardzo się roztyłam”. No serio? Nie zważyłam! Przecież można nie zauważyć 20 kg więcej, prawda?Tak, byłam świadoma tego, że ważyłam więcej i wyglądałam nieco inaczej, ale nie wiedziałam czemu. Z trybu wesołej studentki, przeszłam w tryb: studia zaoczne, praca na cały etat i nowy związek. Działo się dużo, ale jadłam niewiele. W magiczny sposób cudownie się roztyłam. Byłam mięciutką, dużą bezą ze śliczną tak, wiem 72 kg przy wzroście 159 cm, to może jeszcze nie jest koniec świata, ale zmiana była bardzo więcej, ale czy byłam kimś innym?No właśnie, czy jeśli przytyjesz lub schudniesz – jesteś już kimś innym? Czy może wciąż to cały czas Ty? Wiesz, nie wyglądasz już tak samo, to może i środek się zmienia? Bo przecież wraz z kilogramami nabywasz nowe cechy, przyzwyczajenia i zmienia Ci się w głowie. Śmieszne, prawda?Ale jest w tym trochę prawdy… Byłam tą samą Magdą, ale gdzieś w środku coś we mnie umarło. I wcale nie dlatego, że ważyłam więcej. Dlatego, że nie wiedziałam co się dzieje i nie mogłam nad tym zapanować. Tak już mam, ciężko przychodzą mi rzeczy, których nie myślisz, że nie szukałam przyczyny, to jesteś w błędzie. To przecież nienormalne, że jem tyle samo, stresu i obowiązków mam więcej, a komórki tłuszczowe atakują mnie z prędkością światła. Robiłam badania, chodziłam po lekarzach i… nic. Jedna Pani endokrynolog stwierdziła nawet, że zupełnie nic mi nie jest, że zwyczajnie jestem gruba. A potem pojawiła się ona – diagnozaPo prawie roku wędrówek, po stracie ciąży (mimo upływu czasu, nie chcę wiąż o tym pisać, proszę – zrozum) i wielu przepłakanych nocach, pojawiła się ona – diagnoza. Co zawiniło, czemu jestem gruba? Niedoczynność tarczycy. Pierwszy cykl z magicznymi pigułkami pozwolił mi zajść w ciążę, a kilka miesięcy później miałam już 6 kg na minusie. Po ciąży było mnie mniej niż przed były wahania – raz w górę, raz w dół. Najpierw bardzo mnie to denerwowało, potem się do tego przyzwyczaiłam. W maju 2019 postanowiłam wrócić do rozmiaru 36 i… udało się – schudłam 8 kg. Nie było kolorowo i lekko, a ja wciąż walczę. Obecnie ważę 2 kg więcej niż miesiąc temu, ale wiem, że to chwilowe. Pilnuję leków, wizyt u lekarza i diety, będzie uważam jednak, że tylko mega szczupli ludzie są coś warci. O dziwo, ja uwierzyłam w siebie i znalazłam siłę dopiero wtedy, gdy pojawił się problem z wagą. Zobaczyłam siebie, nie tylko szczupłą jeśli znowu przytyję, czy masz z tym problem?Bo właściwie, co kogo obchodzi jak wyglądam? Czy jeśli przytyję 30 kg, to będę gorsza, inna? Czy to oznacza, że coś się zmieni? Jeśli tak, to tylko dla mnie, bo znowu wymienię garderobę i będę miała zadyszkę na schodach. Ale co komu do tego?I tego właśnie nie rozumiem – czemu wszyscy dookoła mają jakieś “ale” do cudzej wagi? W czym problem?! Ludzie, dajcie spokój! Jak można mierzyć wartość człowieka, jego wagą? Po co te okropne komentarze, przytyki, te ukradkowe spojrzenia? I nie, nie wspieram otyłości. Ona może prowadzić do problemów ze zdrowiem, a nawet do cholery, czy ktoś zadał sobie pytanie, gdy byłam grubsza, co się dzieje? Czemu jestem gruba? Czy może mam jakiś problem? Osobą, która mnie mocno wspierała był mój mąż, jak zawsze. Większość jednak patrzyła na mnie z… pogardą? Wiesz, z takiej pięknej, szczuplutkiej dziewczyny, stałam się nieco okrąglejszą kobietą. I skoro nie robiłam nikomu nic złego, to czemu do cholery inni mieli z tym problem? Zazdrość, podłość, brak wiary w siebie? Nie chciałam ważyć mniej, dla mnie samej. W tamtym ciele czułam się po prostu źle. Teraz mam normalny rozmiar S i nawet nie chcę mniej, bo kocham siebie w tej wersji. Nawet z tym wystającym brzuchem i drugim podbródkiem. Nie jestem idealna i wcale nie chcę jednak do Ciebie ogromną prośbę – nie oceniaj, nie bądź uszczypliwa i zrozum drugą kobietę. To bardzo słabe uczucie, gdy jesteś oceniana przez pryzmat wagi. Bo to tylko waga. Serce jest to samo. Zapisz się na newsletterBądź na bieżąco z najciekawszymi wpisamiOtrzymuj specjalne, niepublikowanie treściPrzygotuj się na niespodzianki i prezenty 😉 fot. Adobe Stock Moje koleżanki umawiały się na randki, a ja zawsze byłam zadeklarowaną singielką. Nie przejmowałam się, że nie mam z kim obejrzeć serialu w sobotę wieczorem czy iść na pizzę. Od dziecka miałam mnóstwo znajomych, z którymi mogłam spędzać czas, a co do faceta... Zawsze wychodziłam z założenia, że jakiś prędzej czy później się znajdzie, a prawdziwa miłość na pewno gdzieś na mnie czeka. No i przyszła. Może właśnie dlatego, że jej na siłę nie szukałam. A przynajmniej tak mi się wydawało. Cóż, nie jesteśmy parą jak z okładki. On może tak, ale ja... Wojtka poznałam pół roku temu na imprezie u koleżanki. Nie sądziłam, że zwróci na mnie uwagę, dlatego zupełnie go olewałam - kręciły się koło niego różne dziewczyny, o których figurze mogłam tylko pomarzyć. Zdecydowanie nigdy nie należałam do najszczuplejszych, 80 kg przy 160 cm wzrostu raczej nie jest wymarzoną wagą. Czy mi się podobał? No jasne. Raczej żadna kobieta nie przeszłaby obok niego obojętnie. A tymczasem okazało się, że wpadłam mu w oko właśnie ja - całkiem przeciętna grubaska. Z początku myślałam, że to jakiś żart. Nie wierzyłam, że chce mój numer telefonu. Gdy na drugi dzień zaproponował spotkanie, nadal byłam niepewna. Tak naprawdę uwierzyłam w jego szczere intencje dopiero po kilku spotkaniach. I straciłam dla niego głowę. - Za kilka miesięcy oboje planujemy przeprowadzkę do Warszawy, Wojtek nawet wspomina coś na temat tego, byśmy razem zamieszkali. Może jestem naiwna, ale naprawdę wierzę w to, że mnie kocha, chociaż jakiś czas temu koleżanki sugerowały mi, że to może być tylko zwykły zakład i gra pozorów. Cóż, nie jesteśmy parą jak z okładki. On może tak, ale ja... Prawie nigdy się nie kłócimy. A gdy już do tego dochodzi, zawsze powód jest jeden - znajomi Wojtka. Pierwsza kłótnia nastąpiła na imprezie, na którą Wojtek zabrał mnie, żeby przedstawić swoim kolegom. Niby było miło, ale czułam z ich strony taką cichą pogardę. W pewnym momencie nawet doszedł do mnie za głośny szept chłopaków: „Przecież ona jest od niego 5 razy większa! Myślicie, że go nie zgniecie w łóżku?”. Olałam to, ale gdy podczas całej imprezy usłyszałam jeszcze parę komentarzy w stylu „niezły wieloryb”, popłakałam się w łazience i chciałam iść do domu. Wojtek nie. Uważał, że wyolbrzymiam. Kolejna kłótnia była z tego samego powodu. Wojtek przy mnie napisał na Messengerze do chłopaków, proponując wspólne wyjście na piwo. Kątem oka zobaczyłam, że jeden odpisał: „A wieloryb pójdzie z nami?”. Odpowiedź Wojtka była jeszcze gorsza, bo tylko potwierdził, nawet nie wziął mnie w obronę. Gdy miałam do niego pretensje, stwierdził że nie powinnam podglądać jego wiadomości i lepiej, żebym nauczyła się szanować jego prywatność. - Następna kłótnia - z powodu Kuby. Kiedy byliśmy paczką znajomych na pizzy, zasugerował żartem, że ja może powinnam zamówić sałatkę. Wojtek tego nie skomentował, widziałam że też ma ochotę śmiać się ze wszystkimi. Potem znowu się kłóciliśmy. Przykładów znalazłoby się jeszcze kilka. Oprócz problemów z kolegami Wojtka, naprawdę świetnie nam się układa. Jeszcze nigdy nie byłam tak szczęśliwa, zastanawiam się jednak, czy jego znajomi w końcu nie namówią go do zerwania...?

czy jestem gruba quiz