We wrześniu 1949 wybuchła II wojna światowa, dlatego władze zostały ewakuowane. Jeżeli jest to zadanie na historię od myślników możesz najpierw przedstawić plusy i minusy, następnie napisz czy to, że ich ewakuowano jest okay, czy wg CB, powinni zostać razem z ludem w kraju. Nie chcę ci niczego narzucać, a opinia ma być twoja. Tłumaczenia w kontekście hasła "własnych zainteresowań" z polskiego na angielski od Reverso Context: Bardzo wiele czasu daje się uczniom na rozwijanie własnych zainteresowań. Przedstaw opinię na temat rozwijania własnych zainteresowań.podaj argumenty, które uzasadnią twoje poglądy.skorzystaj z podanych rad.. Question from @Dorotadorocinsk - Szkoła podstawowa - Polski -przedstaw i uzasadnij swoją opinie na temat robienia zakupów -napisz gdzie i z kim chodzisz na zakupy-opisz sytuacje, kiedy ostatnio kupiłeś/kupiłaś komuś prezent E-mail powinien zawierać od 50 do 120 słów PILNE na teraz daje NAJ W umowach na 2015 r. (z 7 stycznia na okres od 7 stycznia do 28 lutego 2015 r., z 27 lutego na okres od 1 marca do 30 kwietnia 2015 r., z 30 kwietnia na okres od 1 maja do 30 czerwca 2015 r. i z 1 lipca na okres od 1 lipca do 31 sierpnia 2015 r.) ich przedmiotem była opieka psychologiczna mieszkańców DPS. (dowód: akta kontroli str. 398-407) Niestety, pasja nie zawsze przekształca się w zyski. Badania, badania, jeszcze raz badania! Czym więcej informacji możemy zebrać na temat potencjalnego zapotrzebowania na nasz produkt lub usługę, na temat konkurencji oraz na temat preferencji i potrzeb potencjalnych klientów, tym większy sukces możemy odnieść. bMsefmO. Katalog Aldona OlczykPedagogika, ReferatyJak efektywnie współpracować z rodzicami? Jak efektywnie współpracować z rodzicami? Wszechstronny, harmonijny rozwój osobowości dzieci i młodzieży jest podstawowym zadaniem kształcenia i wychowania, na który mają wpływ dom i szkoła. Współzależność tych dwóch podmiotów jest warunkiem prawidłowego rozwoju dzieci. To do nich należy zaspokajanie wielostronnych potrzeb, takich jak potrzeba bezpieczeństwa, aktywności poznawczej i ruchowej, uznania szacunku, ekspresji. Uwzględnianie tego zapewniają: właściwe podmiotowe relacje między uczniem, nauczycielem i rodzicem, dobre samopoczucie w szkole, wzmacnianie motywacji oraz chęć podejmowania coraz to nowych zadań. Reformująca się szkoła przewiduje duży udział rodziców w pracy szkoły. W myśl nowej ustawy mogą oni wpływać na dobór bądź zmianę nauczyciela, mają prawo zasiadać w radzie szkoły i wpływać na politykę edukacyjną i finansową szkoły. Rodzice mają prawo do systematycznego otrzymywania informacji o postępach swojego dziecka. Mogą również wspólnie z nauczycielem organizować życie w klasie, a także mają prawo i obowiązek utrzymywania kontaktu z wychowawcą, możliwość radzenia się, otrzymywania pomocy i wsparcia. To od nas nauczycieli zależy, jak ułoży się ta współpraca. W swoim opracowaniu pragnę zwrócić uwagę na kilka elementów, które mają istotny wpływ na to, jak ta współpraca będzie się układać. Kontakty z rodzicami przybierają postać indywidualnych rozmów, zebrań oraz korespondencji. W związku z tym nasuwają się następujące pytania: - jak stworzyć warunki rozmowy, - w jaki sposób prowadzić rozmowy ze względu na różne cele (informowanie, zbieranie informacji, rozwiązywanie problemu itp.), - jak radzić sobie z rodzicami trudnymi w kontakcie, tak by nie stracić problemu z uczniem, - jak podwyższyć efektywność prowadzonych zebrań z rodzicami poprzez poprawę ich organizacji, - jak prowadzić korespondencję z rodzicami (zaproszenia, upomnienia, pochwały). Rozmowy z rodzicami i opiekunami. Po co odbywamy rozmowy z rodzicami? Nauczyciel (wychowawca): ▪ chce przekazać rodzicowi ważne informacje dotyczące ucznia lub życia szkoły, ▪ chce zdobyć od rodzica istotne dla procesu wychowawczego informacje o uczniu, ▪ chce wspólnie z rodzicem rozwiązać trudną sytuację wychowawczą. Rodzic: ▪ chce uzyskać informacje o postępach swojego dziecka w nauce lub jego zachowaniu, ▪ chce poradzić się nauczyciela w jakiejś sprawie związanej z nauką dziecka lub prosić go o pomoc w związku z bezradnością wobec trudności wychowawczych, jakie dziecko sprawia w domu lub w szkole, ▪ chce podzielić się uwagami na temat dziecka, np. przekazać informacje o dostrzeżonych postępach dziecka, zwrócić uwagę na jego szczególne uzdolnienia itp. Przed rozmową z rodzicem nauczyciel powinien odpowiedzieć sobie na pytania: ▪ Jaki jest cel spotkania z rodzicem? ▪ Co zamierzam zrobić podczas rozmowy (wysłuchać, poinformować, zapytać, poszukiwać rozwiązania problemu)? ▪ Gdzie zamierzam się spotkać z rodzicem i ile mogę przeznaczyć czasu na spotkanie? ▪ Jak powiadomię rodzica o spotkaniu (list, telefon, zawiadomienie w dzienniczku)?Warunki rozmowy. Organizacja otoczenia wpływa na atmosferę rozmowy, w dużym stopniu określa jej formalny bądź bardziej osobisty charakter. Stanowi też informację dla rodzica o szacunku, zainteresowaniu, chęci zbliżenia się i poznania, lub przeciwnie - chłodzie i chęci podkreślenia dystansu przez nauczyciela. Jeśli rozmowa odbywa się na stojąco, może sprawiać wrażenie przypadkowości, poczucie presji czasu. Zaproszenie rodzica, by usiadł, wyraża gotowość poświęcenia mu więcej czasu. Jeżeli siada się po przeciwnych stronach biurka, podkreśla to różnice i dystans między rozmówcami. Siedzenie naprzeciw siebie pod pewnym kątem jest optymalnym sposobem organizacji przestrzeni do rozmowy. Wskazówki dotyczące rozmów. 1. Gdy rodzic zwraca się z prośbą o informacje na temat dziecka lub gdy ty przekazujesz takie informacje: ▪ Zawsze powiedz na wstępie coś dobrego o dziecku. ▪ Bądź konkretny - mów o zachowaniach i o wynikach ucznia, a nie o jego ogólnych cechach osobowości. ▪ Trudne dla rodzica negatywne informacje podawaj, wskazując równocześnie pozytywy, nadzieje i szanse, jakie widzisz dla ucznia. ▪ Mówiąc o brakach nie zapominaj o możliwościach i zaletach ucznia. 2. Gdy potrzebujesz dodatkowych informacji o dziecku: ▪ Podziękuj rodzicowi za przybycie; powiedz, ile czasu przewidujesz na spotkanie. ▪ Powiedz mu, że chcesz zebrać więcej wiadomości na o uczniu, koniecznie powiedz do czego będą ci potrzebne. ▪ Zadawaj pytania otwarte - najpierw bardziej ogólne, potem szczegółowe, mniej osobiste, potem bardziej. ▪ Pamiętaj, że rodzic ma prawo zawsze odmówić odpowiedzi. 3. Gdy wzywasz rodzica w sprawie problemu wychowawczego: ▪ Podziękuj rodzicowi za przybycie. ▪ Powiedz coś pozytywnego o dziecku. ▪ Przedstaw problem. Nie oceniaj cech dziecka - mów o jego zachowaniach. ▪ Nie zrzucaj odpowiedzialności za problem na rodzica. Zasugeruj raczej wspólne poszukiwanie rozwiązania. ▪ Zapytaj rodzica, co myśli o sprawie. ▪ Zadeklaruj chęć wspólnego rozwiązania problemu. ▪ Bądź życzliwy i przyjazny, ale nie protekcjonalny. ▪ Doceń choćby, minimalny przejaw zaangażowania rodzica w sprawy dziecka 4. Gdy rodzic zwraca się o pomoc w sprawie trudności wychowawczej: ▪ Wyraź zadowolenie, że rodzic zabiegał o kontakt z tobą. ▪ Poproś by ci opowiedział o problemie. ▪ Podkreśl, jak doceniasz zatroskanie rodzica swoim dzieckiem i jak doceniasz to, że chce rozwiązać problem. ▪ Sprecyzuj problem. 5. Gdy rozpoczynacie myślenie o problemie: ▪ Porozmawiajcie o tym, jakie dotychczas podejmowano działania. Zastanówcie się, co jeszcze nie było robione. ▪ Stwórzcie kilka propozycji rozwiązań problemu. ▪ Wybierzcie jedną lub kilka propozycji oddziaływań. ▪ Umówcie się na sposób ich wdrażania. ▪ Umówcie się na następne spotkanie, które pozwoli ocenić efekty działań. 6. Gdy proponujesz rodzicowi sięgnięcie po pomoc specjalistyczną: ▪ Zbadaj gotowość rodzica do przyjęcia takiej pomocy. Porozmawiaj o tym, co sądzi o sięgnięciu po pomoc poza szkołą, czy twoja propozycja go nie przestraszyła. ▪ Nazwij problemy, w których pomoc specjalistyczna może twoim zdaniem okazać się przydatna. ▪ Podkreślaj wspólnotę interesów rodzica, dziecka i twoją, jako wychowawcy. Mów raczej: Zastanówmy się, co mogłoby być w tym wypadku bardziej pomocne... niż: Niech pan (pani) zgłosi się tam, bo... ▪ Postaraj się, by rodzic nie odniósł wrażenia, że chcesz zepchnąć problem na innych. Wyraź zainteresowanie dalszymi kontaktami z nim. ▪ Wytłumacz rodzicowi, jakiego rodzaju pomocy może się spodziewać. ▪ Dokładnie powiedz rodzicowi, gdzie go kierujesz, do kogo powinien się zgłosić (nazwisko specjalisty).Rodzice trudni w kontakcie W kontaktach z rodzicami nauczyciel może spotkać się z różnymi formami niechęci i oporu rodziców wobec współpracy w rozwiązywaniu trudnych sytuacji. Najczęstsze z nich to: ▪ reagowanie agresją na sygnalizowanie problemu, zarzuty wobec dziecka lub fakt wezwania do szkoły, ▪ stawianie biernego oporu wobec prób nawiązania współpracy przez nauczyciela, ▪ domaganie się od nauczyciela cudownych rozwiązań i gotowych recept przy unikaniu własnego zaangażowania w rozwiązanie problemu, ▪ wywyższanie się, ▪ przesadne okazywanie emocji, uniemożliwiające zajęcie się problemem, ▪ nadmierne kontrolowanie postępowania nauczyciela, ▪ okazywanie braku zaufania nauczycielowi i podejrzliwość, ▪ wycofanie i unikanie kontaktów z nauczycielem. Rozmowa z takimi rodzicami jest szczególnie trudna. Nauczyciel może podczas takiej rozmowy wpaść w różne psychologiczne pułapki. Wpadając w pułapkę nauczyciel angażuje się w interpersonalne zmagania z rodzicem, przez co traci z pola widzenia problem z uczniem - rzeczywisty powód spotkania. Można wyróżnić kilka typów trudnych rodziców: rodzic awanturniczy, oporujący, zależno - roszczeniowy, wielkościowy, dramatyzujący, kontrolujący, podejrzliwy, spotkań z rodzicami.? 1. Przed spotkaniem. Przygotuj się do spotkania: ▪ Określ charakter spotkania (zebranie informacyjne, warsztaty edukacyjne dla rodziców itp.), jego temat, cel i efekty (po co odbywa się to spotkanie: co chcesz osiągnąć, w jaki sposób skorzystają z tego rodzice). ▪ Zastanów się, z jaką grupą rodziców się spotkasz. O ile to możliwe, zdobądź informacje na temat: - liczby uczestników, - średniego wieku rodziców, - wykształcenia rodziców, - nastawienia uczestników do tematu spotkania, - oczekiwań związanych ze spotkaniem, - charakteru i sytuacji społeczności, z której wywodzą się rodzice (wyznawane wartości, obyczajowość, problemy i patologie społeczne itp.). Wszystkie te informacje pozwolą tak przygotować spotkanie, by było ono jak najbardziej przystępne, zrozumiałe i interesujące dla zebranych. ▪ Napisz plan zebrania. ▪ Przygotuj pomoce, jakimi będziesz chciał się posłużyć. ▪ Postaraj się przewidzieć pytania rodziców w związku z tematyką spotkania, co pozwoli ci czuć się mniej zaskoczonym w czasie spotkania. ▪ Ustal czas i miejsce spotkania. ▪ Powiadom rodziców o spotkaniu. Warto użyć kilku dróg informacyjnych: - ogłoszenie ustne na poprzednim spotkaniu, - ogłoszenie pisemne wywieszone na tablicy informacyjnej, - zawiadomienie przekazane rodzicom przez dzieci, - kontakt telefoniczny. ▪ Przed samym spotkaniem: - przygotuj salę, ustaw krzesła, sprawdź, czy masz wszystko. 2. Przebieg spotkania. Na początku spotkania: ▪ Przedstaw temat i cel spotkania. ▪ Powiedz, jaki jest czas przewidziany na spotkanie. ▪ Przedstaw plan spotkania. ▪ Poinformuj rodziców o proponowanej procedurze zabierania głosu, sposobie zadawania pytań. ▪ Zaproponuj normy obowiązujące zebranych (np. zasada poufności, zasady dobrej komunikacji). Pamiętaj o trzymaniu się czasu, tematu i o przestrzeganiu reguł dobrej komunikacji. Korzystaj z metod aktywizujących uczestników. Poproś o zadawanie pytań i wyrażanie wszelkich wątpliwości, pogrupuj pojawiające się problemy i odpowiedz na nie w miarę swoich możliwości. Na zakończenie spotkania: ▪ Streść sens najczęściej pojawiających się wątpliwości. ▪ Wyraź nadzieję na dalszą współpracę. ▪ Zachęć rodziców, którzy nie chcieli zadawać pytań na forum, do kontaktu z tobą po spotkaniu. ▪ Pożegnaj rodziców podziękuj za udział w spotkaniu. Daj się poznać jako osoba kompetentna. Dobrze przygotuj się do spotkania. Zadbaj o dobrą jakość kontaktu z uczestnikami spotkania. Mów wyraźnie i w umiarkowanym tempie, zmniejsz dystans między sobą a rodzicami, wychodząc zza biurka i przybliżając się do słuchaczy. Używaj gestów do ogniskowania uwagi (wskazywanie, akcentowanie). Po spotkaniu. ▪ Zastanów się nad prowadzeniem spotkania. Czy udało ci się osiągnąć cel? Z czego jesteś zadowolony, a co byś zrobił inaczej? ▪ Przygotuj spis ustaleń poczynionych na z rodzicami. Korespondencja z rodzicami ma trzy zasadnicze cele: ▪ podtrzymywanie dobrych kontaktów z rodzicami (okazywanie im zainteresowania, poważne traktowanie poprzez rzeczowe informowanie), ▪ upominanie w ważnych sprawach, ▪ zachęta do współpracy ze szkołą i kontaktów z nauczycielami poprzez wskazywanie dobrych stron dziecka i zasług rodzica (budowanie dobrej atmosfery kontaktów i motywowanie przez pozytywy).Zaproszenia ▪ zawiadomienie o zebraniu, ▪ zaproszenie na uroczystość klasową lub Upomnienie dotyczy złamania jakichś ustaleń między rodzicem a szkołą (nauczycielem), np. uchylania się od wszelkich kontaktów ze szkołą. Upomnienia powinny: ▪ zawierać dokładną informację, jakie ustalenie zostało naruszone, ▪ informować o konsekwencjach naruszenia tych ustaleń, ▪ być stopniowalne, np.: - przypomnienie, - upomnienie, - informacja o i pochwały Każdy rodzic chętnie przeczyta pozytywne informacje na temat postępów w nauce, pożądanych zmian w zachowaniu lub szczególnych osiągnięć swojego dziecka. List, w którym przekazane zostaną tego typu informacje, zawierający jednocześnie uznanie dla wysiłków rodzicielskich może sprawić, że rodzic chętniej będzie podtrzymywał kontakty ze szkołą i współpracował z nauczycielami. Podziękowaniami powinien być też nagradzany wkład rodzica w życie szkolne lub wspólne rozwiązywanie problemów. Tego typu listy mogą zawierać następujące elementy: ▪ Zwrot otwierający: "Pragniemy z przyjemnością powiadomić, że..."; "Miło nam poinformować, że..."; "Pragniemy serdecznie podziękować za..." ▪ Informacje o dziecku (zmianach zachowania, postępach w nauce, szczególnych osiągnięciach), o postępowaniu rodzica, np. realizacji umowy ze szkołą lub o jego zasługach dla szkoły (np. pomocy w realizacji jakiegoś przedsięwzięcia). Zarówno rodzice jak i nauczyciele potrzebują wzajemnej akceptacji, informacji oraz zrozumienia. Obie strony potrzebują szacunku i wymagają, aby ich starania zostały docenione. Rodzice i nauczyciele muszą współpracować i wspierać się wzajemnie, szukać w sobie tego, co najlepsze, by móc to zaofiarować dzieciom. Nauczyciele muszą być doceniani za to, że starają się sprostać potrzebom uczniów. Rodzice muszą być doceniani za to, że borykają się z codziennymi trudnościami związanymi z wychowywaniem dzieci. Dzieci muszą być doceniane za to, że próbują zrozumieć świat, w którym żyją i znaleźć w nim własne miejsce. Literatura: 1. Arends Uczymy się nauczać. W-wa 1994 2. Bober E.: Jak nauczyciel powinien rozmawiać z rodzicami, żeby rodzice chcieli z nim rozmawiać. Nowa Szkoła 2002 nr 10 3. Garstka T.: Nauczyciel na starcie. W-wa 2000, CODN 4. Rosnowska A.: Współpraca wychowawcza szkoły z rodzicami. W-wa 1975 5. Sienkiewicz J.: Wychowawca doradcą rodziców. Życie Szkoły 2002 nr 2 Opracowanie: mgr Aldona Olczyk Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. Rozmowa kwalifikacyjnaRozmowa kwalifikacyjna pytania i odpowiedziAutor: Zespół redakcyjny Indeed29 kwietnia 2022125 typowych pytań i odpowiedzi z rozmów kwalifikacyjnych (ze wskazówkami)Przygotowując się do rozmowy kwalifikacyjnej, zastanawiasz się, jakie pytania zada Ci pracodawca. Nigdy dokładnie nie wiadomo, jakie tematy będą omawiane, ale jest kilka typów popularnych pytań, których można się spodziewać. Dlatego przygotuj się do osoba przeprowadzająca rozmowę kwalifikacyjną jest inna, więc zadawane przez nią pytania też mogą różnić się od podanych. W tym artykule zawarliśmy niektóre spośród najczęściej zadawanych pytań z rozmów kwalifikacyjnych. Podaliśmy wskazówki, czego oczekują osoby przeprowadzające te rozmowy, a także przykładowe artykuł: Jak zrobić dobre wrażenie na rozmowie o pracęTypowe pytania z rozmów kwalifikacyjnych i odpowiedzi na nie1. Proszę opowiedzieć o osoby przeprowadzające rozmowę kwalifikacyjną prawdopodobnie zaczną od pytania o Ciebie oraz Twoje wykształcenie i doświadczenie, aby lepiej Cię poznać. Na początek opisz aktualnie zajmowane stanowisko lub wykonywane czynności, a następnie omów najistotniejsze aspekty swojego wykształcenia i doświadczenia, które czynią Cię najlepszym kandydatem na dane „obecnie pracuję jako asystentka trzech spośród pięciu członków zarządu, w tym dyrektora generalnego. Po 12 latach pracy w tym charakterze rozwinęłam umiejętność przewidywania przeszkód i tworzenia efektywnych planów alternatywnych. Za moją największą zaletę wszyscy członkowie kierownictwa uważają samodzielność, która pozwala im skupić się na potrzebach że szukają Państwo kogoś, kto rozumie niuanse organizowania wypełnionego obowiązkami dnia pracy dyrektora generalnego i potrafi aktywnie rozwiązywać problemy. Jako osoba skrupulatna i pełna zapału do organizowania staram się, by każdy dzień był przejrzyście zaplanowany, a każdy plan jasno zakomunikowany”.2. Proszę siebie gdy osoba przeprowadzająca rozmowę kwalifikacyjną prosi, aby opowiedzieć o sobie, chce się dowiedzieć, jak Twoje cechy mają się do umiejętności, które jej zdaniem są niezbędne na danym stanowisku. Jeśli to możliwe, przedstaw wymierne rezultaty, by pokazać, jak wykorzystujesz swoje cechy do osiągania „powiedziałbym, że jako pracownik ochrony jestem czujny, aktywny i zaangażowany w zapewnienie bezpiecznego i uporządkowanego środowiska. W ostatniej ocenie reakcji na incydenty otrzymałem 99% średniej dla zespołu, przy około 97% w okresie ostatnich trzech lat. Lubię skrupulatność i dokumentuję wszystkie zdarzenia. Poza tym cały czas się uczę, wyszukując zawsze najnowsze urządzenia i techniki patrolowania budynków. Często zgłaszam zarządowi sugestie dotyczące poprawek i zmian w dziedzinie bezpieczeństwa, ponieważ wnoszenie istotnego wkładu mnie motywuje”.3. Co czyni Pana(-ią) osobą wyjątkową?Wskazówka: pracodawcy często zadają to pytanie, aby ustalić, czy jesteś osobą o kwalifikacjach wyższych niż inni kandydaci, z którymi rozmawiają. Odpowiadając, skup się na tym, co pracodawca by zyskał, zatrudniając akurat Ciebie. Ponieważ nie znasz pozostałych kandydatów, trudno będzie Ci odnieść się do nich w swojej odpowiedzi. Wyjaśnienie, co w Twoim wykształceniu i doświadczeniu czyni Cię osobą odpowiednią na dane stanowisko, pozwoli pracodawcom zrozumieć, dlaczego potrzebują właśnie Twoich cech i „wyróżnia mnie czteroletnie doświadczenie w handlu detalicznym. Znam oczekiwania klientów, ponieważ bezpośrednio odpowiadam na ich pytania, opinie i skargi. Dzięki temu bezpośredniemu kontaktowi z nimi wiem, jak zapewnić wysoki poziom obsługi klienta”.4. Dlaczego chce Pan(i) tu pracować?Wskazówka: osoby przeprowadzające rozmowy kwalifikacyjne często zadają to pytanie, aby ustalić, czy kandydat przygotował się, zbierając informacje o firmie, a także zrozumieć, dlaczego uważa się za odpowiednią osobę. Aby najlepiej przygotować się do odpowiedzi na to pytanie, poświęć w domu trochę czasu na zapoznanie się z produktami, usługami, misjami i kulturą danego miejsca pracy. W odpowiedzi wspomnij o tych aspektach firmy, które Ci się podobają i współgrają z Twoimi celami zawodowymi. Wyjaśnij, dlaczego właśnie tego szukasz u „przemawia do mnie misja firmy polegająca na pomaganiu absolwentom w spłacie pożyczki zaciągniętej na studia. Byłem w tej sytuacji i bardzo chciałbym pracować w firmie, która robi coś istotnego. Zawsze szukałem pracy w przedsiębiorstwie oferującym pozytywne środowisko pracy i wyznającym wartości zgodne z moimi. Ta firma jest na szczycie mojej listy”.5. Jakie aspekty pracy na tym stanowisku Pana(-ią) interesują?Wskazówka: podobnie jak w przypadku poprzedniego pytania, także i to specjaliści ds. zatrudnienia często zadają po to, by zyskać pewność, że rozumiesz specyfikę danego stanowiska. Umożliwiają Ci również podkreślenie swoich istotnych cech. Oprócz dokładnego przeczytania opisu stanowiska warto porównać wymagania na tym stanowisku z własnymi umiejętnościami i doświadczeniem. Wybierz kilka obszarów, które szczególnie lubisz lub w których się wyróżniasz i skup się na nich w swojej „zmienianie w istotny sposób życia pacjentów oraz ich rodzin motywuje mnie do dążenia do doskonałości we wszystkim, co robię. Z niecierpliwością czekam na ich reakcję, gdy uzyskujemy pozytywny efekt, który odmieni ich życie na zawsze. Jak w przypadku rodziny chłopca, którego leczyliśmy w ubiegłym roku — jako ośmiolatek gwałtownie przybrał na wadze i wystąpiły u niego oznaki depresji. Jego rodzice opisali go jako zwykle radosne dziecko, ale wtedy wydawał się zrezygnowany i niezainteresowany swoimi zwykłymi zajęciami. W końcu ustaliliśmy, że to niedoczynność tarczycy, którą oczywiście można kontrolować lekami. Chłopiec dobrze reaguje na leczenie i znów odzyskał radość życia. Dlatego zostałam pielęgniarką i staram się o pracę na pediatrii”.6. Co Pana(-ią) motywuje?Wskazówka: pracodawcy często zadają to pytanie, aby ocenić poziom samoświadomości kandydata i upewnić się, że praca na tym stanowisku będzie dla niego motywująca. Postaraj się, by odpowiedź była jak najbardziej konkretna, powiąż ją ze stanowiskiem i podaj prawdziwe „prawdziwa odmiana życia moich pacjentów oraz ich rodzin motywuje mnie do dążenia do doskonałości we wszystkim, co robię. Z niecierpliwością czekam na ich reakcję, gdy uzyskujemy pozytywny efekt, który odmieni ich życie na zawsze. Dlatego zostałam pielęgniarką i staram się o pracę na pediatrii”.7. Czym się Pan(i) pasjonuje?Wskazówka: podobnie jak w przypadku poprzedniego pytania o motywację pracodawcy mogą zapytać, czym się pasjonujesz, aby lepiej zrozumieć, co motywuje Cię do działania oraz na czym najbardziej Ci zależy. Może im to ułatwić ustalenie, czy nadajesz się na dane stanowisko oraz czy jest ono zgodne z Twoimi bardziej dalekosiężnymi celami. Udzielając odpowiedzi, wybierz coś, co naprawdę jest Twoją pasją, wyjaśnij, skąd się ona wzięła, pokaż na przykładach, jak ją rozwijasz oraz wskaż jej odniesienie do „jako doświadczona i zorientowana na usługi profesjonalistka po ponad 10 latach pracy w salonach piękności najlepiej czuję się, tworząc przyjazne miejsce dla wszystkich klientek i świadcząc usługi kosmetyczne najwyższej jakości. Specjalistyczne szkolenia i wysokie umiejętności interpersonalne pomogły mi osiągnąć mistrzostwo w rozwijaniu relacji trwałych i opartych na zaufaniu, które pomagają budować bazę lojalnych klientek. Niektóre z nich są ze mną od początku, czyli już od ponad dziesięciu lat. Te relacje sprawiają, że uwielbiam codziennie chodzić do pracy”.8. Dlaczego odchodzi Pan(i) z obecnej pracy?Wskazówka: powodów odejścia z pracy może być wiele. Przygotuj przemyślaną odpowiedź, która przekona rozmówcę, że Twoja zmiana pracy nie jest chwilowym kaprysem. Zamiast koncentrować się na negatywnych aspektach obecnej lub poprzedniej posady, skup się na przyszłości i tym, co masz nadzieję zyskać na nowym „szukam okazji, która pozwoli mi budować bliższe, trwałe relacje z klientami. W obecnej pracy cykl sprzedaży jest tak krótki, że nie poświęcam tyle czasu na budowanie dobrych stosunków z klientami, ile bym chciała. Budowanie relacji jest jednym z powodów, dla których wybrałam karierę w sprzedaży i bardzo chciałabym pracować w firmie, w której jest ono głównym priorytetem”.9. „Jakie są Pana(-i) najsilniejsze strony?”Wskazówka: to pytanie otwiera możliwość rozmowy zarówno o Twoich umiejętnościach technicznych, jak i miękkich. Odpowiadając, podziel się swoimi przymiotami i cechami osobistymi, a następnie odnieś je do stanowiska, na które „mam wrodzony talent do rozwiązywania problemów. Uważam, że warto się zagłębić, by stawić czoło wyzwaniom — to jak rozwiązywanie zagadki. Zawsze w tym brylowałem i po prostu to lubię. Przy opracowywaniu produktu w dużej mierze chodzi o znajdowanie innowacyjnych rozwiązań trudnych problemów. Właśnie to na początku skłoniło mnie do obrania takiej ścieżki kariery”.Zobacz więcej: Pytanie z rozmów kwalifikacyjnych: „jakie są pana(-i) mocne i słabe strony?”10. „Jakie są Pana(-i) najważniejsze słabe strony?”Wskazówka: skoro masz się skupiać na swoich osiągnięciach, omawianie słabych stron może wydać się kłopotliwe. Jeśli jednak podzielisz się swoimi słabościami w odpowiedni sposób, pokażesz, że masz samoświadomość i chcesz wciąż doskonalić się w swojej pracy. Te cechy są niezwykle cenione przez wielu pracodawców. Pamiętaj, by zacząć od słabej strony, a potem omówić środki podjęte w celu poprawy. W ten sposób zakończysz odpowiedź pozytywnym „swego czasu zauważyłem, że przez entuzjastyczne podejście do pracy często mówiłem „tak”, zamiast odmawiać. W pewnym momencie byłem tak przytłoczony pracą i zabierałem się za tak wiele projektów, że musiałem pracować wieczorami i w weekendy. Było to stresujące i obniżało jakość mojej pracy. Zdałem sobie sprawę, że to przynosi efekt przeciwny do zamierzonego, więc zacząłem korzystać z narzędzi do zarządzania obciążeniem pracą, by lepiej określać oczekiwania wobec siebie i współpracowników”.11. Jakie są Pana(-i) cele na przyszłość?Wskazówka: specjaliści ds. zatrudnienia często pytają o przyszłe cele, by ustalić, czy zamierzasz pozostać w firmie na długo. To pytanie służy również do oceny Twoich ambicji, oczekiwań co do przyszłej kariery oraz umiejętności planowania. Aby poradzić sobie z odpowiedzią na nie, najlepiej oceń obecny przebieg swojej kariery oraz wskaż, jak praca na tym stanowisku pomoże Ci osiągnąć Twoje ostateczne „przez kilka następnych lat chcę nadal rozwijać swoje umiejętności marketingowe. Jednym z powodów, dla których interesuje mnie praca w szybko rozwijającym się start-upie, jest możliwość sprawowania wielu funkcji i współpracy z wieloma różnymi działami. Myślę, że to doświadczenie pomoże mi w osiągnięciu ostatecznego celu, którym jest kierowanie działem marketingu”.12. Gdzie widzi się Pan(i) za pięć lat?Wskazówka: zrozumienie tego, jak wyobrażasz sobie swoje życie w przyszłości, może pomóc pracodawcom ustalić, czy stanowisko i firma są zgodne z Twoimi celami dotyczącymi rozwoju osobistego. W odpowiedzi ogólnie opisz umiejętności, które chcesz rozwijać i stanowiska, które chcesz zajmować. Określ także, co chcesz „za pięć lat chcę być branżowym ekspertem w swojej dziedzinie, umieć szkolić i wspierać zarówno studentów, jak i początkujących projektantów. Chcę też zdobyć wiedzę specjalistyczną w zakresie komfortu obsługi, aby być gruntownie wykształconym współpracownikiem zespołów projektowych i marketingowych w dużych projektach, wnoszącym nową wartość zarówno dla firmy, jak i społeczności globalnej”.13. Czy może mi Pan(i) opowiedzieć o jakiejś trudnej sytuacji w pracy i jak sobie Pan(i) z nią poradził(a)?Wskazówka:** to pytanie jest często wykorzystywane w celu oceny zdolności kandydata do radzenia sobie z presją i rozwiązywania problemów. Pamiętaj, że historie bardziej zapadają w pamięć niż fakty i liczby, więc postaraj się „pokazywać” zamiast „opowiadać”. To też doskonała okazja, by pokazać swoją ludzką stronę i chęć aktywnego dawania z siebie więcej, niż oczekują „był pierwszy dzień dwutygodniowego urlopu mojej szefowej. Najlepszy klient naszej agencji zagroził, że odejdzie, ponieważ uznał, że nie otrzymuje obiecanej mu spersonalizowanej obsługi. Poświęciłem swoją godzinną przerwę na lunch, by z nim porozmawiać przez telefon i rozwiać jego obawy. Przedyskutowaliśmy nawet pomysły na jego kolejną kampanię. Był tak wdzięczny za poświęconą mu osobistą uwagę, że podpisał kolejny sześciomiesięczny kontrakt, jeszcze zanim moja szefowa wróciła z wycieczki”.14. Jakich widełek płacowych Pan(i) oczekuje?Wskazówka: osoby przeprowadzające rozmowę kwalifikacyjną zadają to pytanie, aby upewnić się, że oczekiwane przez Ciebie wynagrodzenie mieści się w kwocie przeznaczonej dla danego stanowiska. Jeśli podasz widełki płacowe znacząco niższe lub wyższe od wartości rynkowej stanowiska, może to zostać odebrane, że nie znasz swojej wartości. Zbierz informacje o typowym zakresie wynagrodzeń dla danego stanowiska na stronie Wynagrodzenia Indeed i skłaniaj się raczej ku górnej granicy. Pamiętaj, by wspomnieć specjaliście ds. zatrudnienia o swojej elastyczności w tym „oczekuję wynagrodzenia w przedziale od XX XXX do XX XXX PLN, czyli średniego dla kandydata z moim doświadczeniem w tym mieście. Jednak możemy negocjować”.15. Dlaczego warto Pana(-nią) zatrudnić?Wskazówka: choć to pytanie może zabrzmieć jak próba onieśmielenia, osoby przeprowadzające rozmowy kwalifikacyjne zwykle poruszają tę kwestię, by dać kolejną okazję do wyjaśnienia, dlaczego jesteś najlepszym kandydatem. Odpowiedź powinna uwzględniać Twoje umiejętności i doświadczenie oraz wyjaśniać, dlaczego pasujesz do kultury „w toku mojej kariery coraz bardziej zaczął pasjonować mnie rozwój aplikacji. Misja firmy pokrywa się z wartościami, którymi się kieruję, a tych parę chwil spędzonych już przez mnie w biurze pozwala mi stwierdzić, że ten rodzaj pozytywnej kultury sprzyjałby mojemu rozwojowi. Chcę pracować w firmie, która może nadać branży nowy kształt i wierzę, że właśnie to Państwo robią”.16. Czy ma Pan(i) jakieś pytania?Wskazówka: to może być jedno z najważniejszych pytań zadanych podczas rozmowy kwalifikacyjnej. Pozwala ono zbadać dowolny temat, który nie został poruszony, oraz pokazać rozmówcy swoje zainteresowanie stanowiskiem. Na tym etapie większość podstawowych kwestii dotyczących stanowiska i firmy będzie już zapewne omówionych, dlatego zapytaj osobę przeprowadzającą rozmowę kwalifikacyjną o jej własne doświadczenia z pracy w firmie i jak odnieść sukces, jeśli Cię „co się Panu(-i) podoba w tej pracy?” „Co byłoby sukcesem na tym stanowisku?” „Jakie wyzwania trzeba zwykle pokonać na tym stanowisku?”.17. Co najbardziej podobało się Panu(-i) w poprzedniej pracy?Wskazówka: powiąż odpowiedź na to pytanie z potrzebami firmy i skup się na objaśnieniu swoich potwierdzonych wyników w ostatniej pracy. Pamiętaj, by być konkretnym i podać „na ostatnim stanowisku najbardziej podobała mi się możliwość współpracy z innymi zespołami. Wszystkich członków zespołu zachęcano do wnoszenia do projektu nowych pomysłów, które były z szacunkiem analizowane. Przykładowo mieliśmy kiedyś klienta, który liczył, że rozwiążemy pewien problem krytyczny. Nasz zespół spotkał się w celu omówienia sytuacji. Najpierw zaproponowałem plan rozwiązania problemu, a następnie rozważyliśmy zalety i wady tego rozwiązania, starając się dopracować pomysł i rozszerzyć jego zastosowanie. Gdy wdrożyliśmy to rozwiązanie, okazało się skuteczniejsze i szybsze, niż wszyscy zakładaliśmy. Klient był bardzo zadowolony”.18. Co najmniej podobało się Panu(-i) w poprzedniej pracy?Wskazówka: unikaj krytykowania poprzedniego pracodawcy, przełożonych czy współpracowników. Powiedz o rozwoju swojej kariery oraz o tym, z jakim entuzjazmem myślisz o dołączeniu do ich „choć lubiłem się uczyć i rozwijać w ostatniej pracy, to jednak inaczej wyobrażałem sobie rozwój zawodowy. Bardzo lubię stawiać czoło wyzwaniom i doskonalić się w tym, co robię. Jeśli dobrze rozumiem, to główny priorytet dla menedżerów w Państwa organizacji. Dlatego zależy mi na kontynuowaniu rozmów na ten temat”.19. Jak radzi sobie Pan(i) ze stresem?Wskazówka: to nie jest podchwytliwe pytanie, by sprawdzić, czy stresujesz się w pracy. Umiejętność radzenia sobie w trudnych momentach stanowi raczej oznakę Twojej zdolności do rozwiązywania problemów. Pracodawcy chcą zatrudniać kandydatów, którzy reagują na stres w sposób konstruktywny, więc odpowiedź powinna prezentować rozwój „potrafię zachować spokój, gdy koncentruję się na szerszej perspektywie i dzielę swoje projekty na mniejsze zadania. Określam, co chcę ostatecznie osiągnąć. Przygotowuję listę działań z rozsądnymi terminami. Nawet jeśli duży projekt ma być gotowy na jutro, zadaję sobie pytanie: „co mogę zrobić w ciągu następnych 30 minut?”. Zanim się zorientuję, robię duży krok naprzód i ten nierealny projekt nie wydaje się już tak nierealny”.20. Jakie jest Pana(-i) największe osiągnięcie?Wskazówka: łatwo jest przesadnie skupić się na szukaniu swojego najbardziej imponującego osiągnięcia. Lepiej pomyśl o kilku osiągnięciach, które pokazują Twoją etykę pracy i wartości. Jeśli możesz, podaj przykłady, które wiążą się też z pracą, o którą się ubiegasz. Metoda STAR to świetne narzędzie, by podkreślić nie tylko Twoją rolę, ale także to, jak udało Ci się poprawić wyniki *„na ostatnim stanowisku zarządzałam wszystkimi treściami w mediach społecznościowych. Zauważyłam, że inne marki eksperymentują z filmami i mają duże zainteresowanie ze strony klientów, dlatego zapytałam szefową, czy moglibyśmy przeprowadzić niskobudżetowy test. Zgodziła się, więc korzystając z firmowych środków, nakręciłam niedrogi film, który podwoił zainteresowanie naszymi kanałami społecznościowym. Ponadto 30% oglądających, którzy odwiedzili naszą stronę, w ciągu tygodnia od obejrzenia filmu zostało naszymi klientami”.21. Jaką wyznaje Pan(i) filozofię nauczania?Wskazówka: to nie jest pytanie wyłącznie do osób ubiegających się o stanowiska nauczycieli. Pracodawcy mogą je zadać każdemu, kto ma zarządzać ludźmi lub ich szkolić. Dobra odpowiedź to taka, która krótko określi, jaki jest Twoim zdaniem cel nauczania oraz będzie zawierała konkretne przykłady ilustrujące Twoje pomysły. Przykład: „w zarządzaniu ludźmi mam filozofię nauczania polegającą na zadawaniu pytań nakierowujących daną osobę na samodzielne wyciąganie nowych wniosków. W ten sposób czuje ona, że jest odpowiedzialna za proces nauki, a nie ściśle kontrolowana. Przykładowo na ostatnim stanowisku redagowałem artykuł napisany przez podległą mi copywriterkę. W jej historii brakowało jasnego przedmiotu zainteresowania albo czegoś, co przyciągałoby uwagę. Na spotkaniu w cztery oczy zapytałem ją, co jej zdaniem jest głównym celem tego artykułu, gdyby miała podsumować go jednym zdaniem. Potem spytałem, czy uważa, że temat artykułu jest jasny. Stwierdziła, że nie i że powinna poprawić wstęp oraz zakończenie. W rezultacie artykuł był lepszy, a moja bezpośrednia podwładna otrzymała cenną lekcję pisania, którą wykorzystywała w późniejszej pracy”.22. Co dla Pana(-i) oznacza obsługa klienta?Wskazówka: jeśli aplikujesz na stanowisko wiążące się z kontaktami z osobami z zewnątrz, pracodawca może zadać Ci to pytanie, by przekonać się, jak Twoim zdaniem należy traktować klientów. Dobra odpowiedź uwzględni wartości firmy, które można określić przez zebranie informacji o jej zasadach obsługi klienta, poznanie produktów i klienteli. Można też wskazać własne doświadczenia jako klienta. Można odpowiedzieć z perspektywy klienta lub osoby zajmującej się obsługą „z doświadczenia wiem, że dobra obsługa klienta wymaga wzięcia odpowiedzialności, gdy coś idzie nie tak, oraz zrobienia wszystkiego, co możliwe, by to naprawić. Przykładowo niedawno podczas lotu zamówiłem wcześniej posiłek, ale okazało się, że nie ma wystarczających zapasów wybranego przeze mnie dania. Zamiast po prostu mi to zakomunikować, stewardesa szczerze przeprosiła i zaoferowała darmowego drinka lub dodatkową przekąskę. Według mnie te przeprosiny w dużym stopniu załagodziły sprawę. Darmowy posiłek był dodatkowym bonusem, który sprawił, że poczułem się doceniony jako klient i wybrałem tę samą linię przy okazji kolejnego lotu”.23. Proszę mi opowiedzieć o swoim doświadczeniu osoba przeprowadzająca rozmowę kwalifikacyjną nie musi znać Twojego wykształcenia i doświadczenia. Tak czy inaczej to pytanie daje Ci szansę szczegółowego opisania tych doświadczeń, które są najcenniejsze z punktu widzenia danego stanowiska. Pracodawcy chcą potwierdzenia, że ich oczekiwania dotyczące wykwalifikowanego kandydata zostały przez Ciebie przemyślane oraz że masz odpowiednie lub możliwe do przekazania umiejętności. Najlepiej jasno zaprezentuj doświadczenie zebrane w CV i wyjaśnij, jak przygotowuje Cię ono do wykonywania obowiązków na tym „mam 10-letnie doświadczenie w zarządzaniu finansami osobistymi i pomogłem 45 stałym klientom w zwiększaniu ich kapitału o średnio 15% rocznie. Jako analityk finansowy wykorzystuję wizualizacje wykresów wzrostu, by pokazać klientom, jak każdy plan oszczędzania może wpłynąć na realizację ich celów. Gdy zostałem starszym analitykiem finansowym, nadzorowałem pracę innych analityków i uczyłem ich, jak najlepiej pomagać naszym klientom. Jako Państwa starszy konsultant finansowy chcę wykorzystać moje indywidualne podejście do pomagania klientom w budowie funduszu emerytalnego, od którego będzie zależeć ich przyszłość”.24. Czym jest dla Pana(-i) sukces?Wskazówka: Twoja odpowiedź na to pytanie najprawdopodobniej będzie zależeć od aktualnego etapu kariery, ale bez względu na sposób postrzegania sukcesu ma wpływ na cele i metodę ich oceny. Pracodawcy zadają to pytanie, by lepiej zrozumieć, jakim typem pracownika będziesz. Dobra odpowiedź zademonstruje, że wiesz, jak wyznaczać i oceniać cele, a także chcesz stawiać sobie wyzwania i ciężko pracować, by im „przez sukces rozumiem wypełnianie swojej roli w zespole i w firmie. Staram się jak najefektywniej realizować obowiązki, nie zapominając o rozwoju zawodowym i wkładzie w szersze cele organizacji. Na poprzednim stanowisku sukces oznaczał przekraczanie tygodniowych wskaźników, wdrażanie procesów wspierających wskaźniki KPI firmy oraz osiąganie kwartalnych celów z zakresu rozwoju zawodowego”.25. Jak Pan(i) pracuje pod presją?Wskazówka: to bezpośrednia wersja pytania „czy może mi Pan(i) opowiedzieć o trudnej sytuacji w pracy oraz jak udało się Panu(-i) ją przezwyciężyć?”. Radzenie sobie mimo presji może stanowić różnicę między pracownikiem przeciętnym a doskonałym. To kolejny dobry przykład tego, kiedy można skorzystać z metody STAR w celu omówienia konkretnej sytuacji. Stając przed wyzwaniem, poddajemy się stresowi, ale udaje się nam spokojnie znaleźć „w toku kariery odkryłam, jak polubić pracę pod presją. Uważam, że rutyna wprowadza nas w stan samozadowolenia, więc staram się szukać wyzwań, które stymulują mój razu miałam dostarczyć klientowi projekt w ciągu pięciu dni. Kolega pracujący dla innego klienta miał taki sam termin, ale z powodów osobistych musiał wziąć wolne. Musiałam więc zająć się oboma projektami jednocześnie. Choć na początku spanikowałam, starałam się spojrzeć na to jak na możliwość sprawdzenia się. Zamiast poddać się stresowi, opracowałam szczegółowy plan zarządzania czasem i znalazłam nowe sposoby zwiększenia wydajności, które pozwoliły mi zrealizować oba projekty na czas”.26. Jaka jest praca Pana(-i) marzeń?Wskazówka: pracodawcy zwykle zadają to pytanie, by przekonać się, że Twoje zainteresowania i zamiłowanie pasują do stanowiska. Dobra odpowiedź będzie zawierała opis stanowiska korespondującego z tym, o które się ubiegasz. Jeśli np. aplikujesz na stanowisko kierownicze, możesz opowiedzieć o tym, że Twoja praca marzeń obejmowałaby zadania „lubię kierować innymi członkami zespołu przy realizacji projektów oraz dbać, by wszystko przebiegało gładko. Moja praca marzeń to kierowanie zespołem, którego pozostali członkowie wnoszą swój aktywny wkład, a komunikacja odbywa się codziennie. Bardzo lubię doprowadzić projekt do końca i uczcić ciężką pracę wszystkich pracowników”.27. Co może Pan(i) wnieść do firmy?Wskazówka: to pytanie jest podobne do pytania „dlaczego warto Pana(-ią) zatrudnić?”. Dobra odpowiedź zaprezentuje Twoje umiejętności potrzebne do odniesienia sukcesu na danym stanowisku, a także Twoją zdolność wniesienia do firmy nowego punktu widzenia. Wyjaśnij, dlaczego Twoje umiejętności, doświadczenie i cechy charakteru pozwolą Ci w wyjątkowy sposób wesprzeć cele „umiejętność rozwiązywania problemów pozwala mi doskonale radzić sobie pod presją. O ile dobrze rozumiem, na tym stanowisku jest ona chlebem powszednim. Wcześniej jako kierownik działu zakupów musiałem decydować, jakie materiały zamówić, aby zmieścić się w budżecie. Na podjęcie decyzji miałem jednak niewiele czasu. Szybko utworzyłem arkusz kalkulacyjny ułatwiający porównywanie cen różnych producentów, co pozwoliło mi zamawiać niezbędne materiały na czas i w granicach naszego budżetu. Korzystałem z tego arkusza do końca pracy w tej firmie, co pozwoliło jej zaoszczędzić ponad 500 000 EUR. Do firmy ABC wniosę ten sam zapał i motywację do działania”.28. Jak radzi sobie Pan(i) z konfliktami w pracy?Wskazówka: pracodawcy zadają to pytanie, by ocenić, jak współpracujesz z różnymi interesariuszami mającymi odmienne zdanie. Bycie odpowiednią osobą na stanowisko często wymaga czegoś więcej niż tylko umiejętności twardych. Specjaliści ds. zatrudnienia cenią również kandydatów, którzy potrafią współpracować z innymi oraz produktywnie podejść do konfliktu. Dobra odpowiedź obejmie opisanie konfliktu ze współpracownikiem, gdy udało Ci się zachować cierpliwość i go rozwiązać. Dodaj też, czego Cię ta sytuacja nauczyła — jak to doświadczenie wpłynęło na Twój rozwój osobisty i „pracowałem jako menedżer projektu nad pewnym projektem informatycznym, a jeden z techników nieustannie spóźniał się z realizacją zadań. Gdy zwróciłem się z tym do niego, zaczął się bronić. Zachowałem spokój i przyznałem, że terminy były trudne do utrzymania. Zapytałem, jak mogę mu pomóc w podniesieniu wydajności. Uspokoił się i powiedział, że zajmuje się innym projektem, w ramach którego musi wykonywać zadania spoza swojego zakresu obowiązków. Po spotkaniu z menedżerem tego drugiego projektu znaleźliśmy rozwiązanie, które zmniejszyło obciążenie technika pracą. Od tego czasu radził sobie się, że nie zawsze wiemy, przez co przechodzą inni ludzie. Pamiętając o tym, mogę lepiej radzić sobie z konfliktami i skuteczniej pomagać kolegom”.29. Dlaczego interesuje się Pan(i) tym stanowiskiem?Wskazówka: to nie jest pytanie podchwytliwe. Zwykle osoba prowadząca rozmowę kwalifikacyjną che zdobyć pewność, że aplikujesz na to stanowisko, bo naprawdę Cię ono interesuje. Unikaj wyrażania obaw dotyczących swojej obecnej pracy lub firmy — negatywne uwagi na temat pracodawcy są często interpretowane jako brak profesjonalizmu. Przedstaw swoją zmianę pracy w pozytywnym kontekście i wyjaśnij, że chcesz się rozwijać na stanowisku, na które „choć bardzo ceniłam sobie pracę w poprzedniej firmie, nie oferuje ona już możliwości rozwoju zgodnych z moimi celami zawodowymi. Natomiast to stanowisko idealnie odpowiada moim umiejętnościom i planom rozwoju kariery. Szukam też pracy w przedsiębiorstwie, takim jak Państwa firma, wspierającym społeczności o ograniczonym dostępie do towarów i usług. Ten temat mnie pasjonuje. Czy może mi Pan(i) powiedzieć więcej o tym, jak firma stwarza możliwości rozwoju swoim pracownikom?”30. Jakie umiejętności wniesie Pan(i) na to stanowisko?Wskazówka: wprawdzie przypomina ono pytania typu „dlaczego warto Pana(-ią) zatrudnić?” lub „co może Pan(i) wnieść do firmy?”, pozwala jednak bardziej szczegółowo opisać swoją etykę oraz styl pracy, a także szczególne zdolności. Wykorzystaj metodę STAR, aby pokazać, jakie korzyści przyniosą zespołowi lub organizacji Twoje wyjątkowe „potrafię sprawić, by każdy poczuł się komfortowo w nowym środowisku, co czyni mnie dobrym kandydatem do pracy w dziale HR. W poprzedniej firmie przyszła do mnie nowa pracownica i stwierdziła, że jej zdaniem nie pasuje do kultury firmy. Po kilku minutach rozmowy zrozumieliśmy, że czuła zbyt dużą presję uczestnictwa w imprezach firmowych. Zacząłem przedstawiać imprezy, które wiązały się z mniejszą rywalizacją i bardziej swobodną atmosferą. Jej relacje z zespołem szybko się poprawiły”.Jak się przygotować, wykorzystując typowe pytania z rozmów kwalifikacyjnychWykorzystaj te pytania i przykładowe odpowiedzi, aby przygotować się do swojej rozmowy kwalifikacyjnej. Przyjmij je jako własne i dopasuj do swojego doświadczenia, stanowiska, o które się ubiegasz, i firmy, w której odbędziesz rozmowę kwalifikacyjną. Musisz oswoić się z możliwymi pytaniami i poznać właściwe jak w przypadku przygotowywania się do klasówki w szkole, nie ma lepszego sposobu na odniesienie sukcesu podczas rozmowy kwalifikacyjnej niż nauka i ćwiczenia. Zbierz informacje o firmie i stanowisku oraz ćwicz tematy do rozmowy, dopóki nie poczujesz się pewnie w swoich odpowiedziach. Im lepiej się przygotujesz, tym większa szansa, że zapadniesz w pamięć i zabłyśniesz na tle innych lista pytań z rozmów kwalifikacyjnychOto dodatkowe pytania do przećwiczenia przed kolejną rozmową kwalifikacyjną:Podstawowe pytania z rozmów kwalifikacyjnychCzy może Pan(i) wyjaśnić te przerwy w swoim CV?Czy chce Pan(i) podróżować?Czy Pana(-i) kwalifikacje są zbyt wysokie dla tego stanowiska?Czy jest Pan(i) skłonny(a) pracować w nocy i w weekendy?Jakimi cechami charakteryzuje się dobry przywódca?Jak nazywa się nasz dyrektor generalny?O co Pana(-i) nie zapytałem(-am)?Co Pan(i) wie o naszej firmie?Dlaczego zmienia Pan(i) pracę?Czy może Pan(i) omówić po kolei pozycje w swoim CV?Dlaczego interesuje Pana(-ią) nasza firma?Kto był Pana(-i) ulubionym przełożonym i dlaczego?Z kim konkurujemy?Dlaczego jest Pan(i) odpowiednią osobą na to stanowisko?Jakie jest Pana(-i) największe osobiste osiągnięcie?Gdzie widzi się Pan(i) za 10 lat?Co Pan(i) wie o naszej branży?Pytania behawioralne z rozmów kwalifikacyjnychProszę opisać sytuację, w której Pana(-i) szef nie miał racji. Jak się Pan(i) wtedy zachował(a)?Jak by się Pan(i) czuł(a), mając przełożonego młodszego od siebie?Proszę opisać sytuację, gdy zrobił(a) Pan(i) więcej, niż mi opowiedzieć o swoim ostatnim chce Pan(i) osiągnąć w ciągu pierwszych 30 dni pracy na tym stanowisku?Proszę opisać sytuację, gdy się Pan(i) rozzłościł(a) w opisać sytuację, gdy musiał(a) Pan(i) przekazać komuś negatywną opisać sytuację, gdy nie zgadzał(a) się Pan(i) z skłamał(a)by Pan(i) dla firmy?Proszę mi opowiedzieć o tym, jak poradził(a) Pan(i) sobie z trudnym wyzwaniem w Pan(i) tak naprawdę myśli o swoim poprzednim szefie?Co było jak dotychczas najcenniejszym doświadczeniem w Pana(-i) karierze?Jak postąpił(a)by Pan(i) ze zdenerwowanym lub wzburzonym klientem?Proszę opisać sytuację, gdy postanowił(a) Pan(i) nie pomagać opisać sytuację, gdy dołożył(a) Pan(i) starań, by komuś opisać sytuację, w której skrytykowano Pana(-i) chce Pan(i) osiągnąć w ciągu pierwszych 90 dni pracy na tym stanowisku?Czy myśli Pan(i), że mógł(-ogła) lepiej poradzić sobie w poprzedniej pracy?Jak by Pan(i) wyrzucił(a) kogoś z pracy?Pytania dotyczące wynagrodzeniaCzy może Pan(i) omówić historię swojego wynagrodzenia?Ile chce Pan(i) zarabiać za pięć lat?Pytania dotyczące CiebieCo Pana(-ią) krępuje?Jakie jest Pana(-i) idealne środowisko pracy?Z jakim powszechnie akceptowanym poglądem się Pan(i) nie zgadza i dlaczego?Za co pochwaliłby Pana(-ią) ostatni szef?Co odróżnia Pana(-ią) od innych naszych kandydatów?Czy jest Pan(i) od rana osobą pełną energii?Jak opisałby Pana(-ią) bliski przyjaciel?Czy jest Pan(i) bardziej typem lidera czy szeregowego pracownika?Czy ma Pan(i) misję?Co Pan(i) najbardziej w sobie lubi?Jak długo zamierza Pan(i) pracować w tej firmie?Jak dba Pan(i) o organizację swojej pracy?Jakich cech charakteru użyliby znajomi do opisania Pana(-i)?Jaki jest Pana(-i) ulubiony film wszech czasów i dlaczego?Jakie trzy umiejętności lub cechy chciał(a)by Pan(i) posiadać?Proszę opisać swoją idealną woli Pan(i) pracować indywidualnie czy w zespole?Z jakiego osiągnięcia jest Pan(i) najbardziej dumny(-a)?W jaki sposób chce się Pan(i) poprawić w nadchodzącym roku?Jakich ma Pan(i) idoli?Jakie jest Pana(-i) ulubione wspomnienie z dzieciństwa?Jaka jest Pana(-i) ulubiona strona internetowa?W której wcześniejszej pracy był(a) Pan(i) najbardziej usatysfakcjonowany(-a)?Jaką książkę ostatnio Pan(i) przeczytał(a)?Jaka była Pana(-i) najlepsza praca do tej pory?Czego się Pan(i) najbardziej obawia?Jaka była Pana(-i) największa porażka i czego ona Pana(-ią) nauczyła?Jaka jest najważniejsza rzecz, której się Pan(i) nauczył(a) na własnym błędzie?Gdyby wygrał(a) Pan(i) 10 milionów na loterii, czy nadal by Pan(i) pracował(a)?Jaki był ostatni projekt, który Pan(i) prowadził(a) i jaki był jego efekt?Ile godzin tygodniowo zwykle Pan(i) pracuje?Czy kiedykolwiek zabiera Pan(i) pracę do domu?Jakie trzy rzeczy są dla Pana(-i) najważniejsze w pracy?Co złego powiedział o Panu(-i) ostatni szef?Czego z poprzedniej pracy będzie Panu(-i) brakowało?Proszę opisać swój styl jest Pana(-i) styl zarządzania?Kto miał na Pana(-ią) największy wpływ w Pana(-i) karierze?Czego Pan(i) w sobie najbardziej nie lubi?Czego Pan(i) najbardziej żałuje i dlaczego?Co Pana(-ią) najbardziej drażni u współpracowników?Dlaczego wybrał(a) Pan(i) taki kierunek studiów?Jaka jest idealna według Pana(-i) wielkość firmy?Jaką książkę każdy powinien przeczytać i dlaczego?Czy woli Pan(i) pracować samodzielnie czy w zespole?Czy ma Pan(i) trudności z przystosowaniem się do nowych sytuacji?Czy ma Pan(i) mentora?Dlaczego pracował(a) Pan(i) w tak wielu miejscach?Co robi Pan(i) w wolnym czasie?Proszę opisać swoje trzy najważniejsze umiejętności sprawy są dla Pana(-i) ważne?ŁamigłówkiCo by Pan(i) zrobił(a) najpierw, gdyby nagle zyskał(a) zdolność podróżowania w czasie?Jakiego województwa by się Pan(i) pozbył(a), gdyby była taka możliwość i dlaczego?Co jest ważniejsze — kreatywność czy wydajność?Czy lepiej zrobić coś dobrze i na czas, czy idealnie, ale po terminie?Ile razy dziennie wskazówki zegara pokrywają się?Ile groszy trzeba by ułożyć jeden na drugim, by dorównały wysokością Pałacowi Kultury i Nauki? Odpowiedzi Alensis odpowiedział(a) o 17:27 Walentynki to komercyjne święto. Sprzedawcy tych wszystkich serduszek, czekoladek i innych tego typu kartek miłosnych, zarabiają na walentynkach krocie, ponieważ, znalazło się dostatecznie dużo naiwnych ludzi, biorących udział w tym ,,miłosnym szale". 5 0 Uważasz, że ktoś się myli? lub Definicja społeczeństwa Społeczeństwo to zbiorowość ludzi, która stanowi względnie autonomiczną i zamkniętą całość. Zbiorowość społeczna Zbiorowość została wyodrębniona w oparciu o cztery zasady: terytorialną, ekonomiczną, polityczną i kulturową. Trwające od lat skupienie ludności na wyznaczony, terytorium określa warunki jej życia, jest podstawą organizacji życia gospodarczego. Tego rodzaju skupienie tworzy podstawę integracji politycznej o charakterze państwowym oraz sprzyja tworzeniu się autonomicznej wspólnoty kulturowej. Społeczeństwo nie stanowi prostego zbioru jednostek, które są rozmieszczone pod względem statystycznym, to nie ogół ludności danego kraju. Społeczeństwo można nazwać formą organizacji grup, instytucji i różnych form życia zbiorowego. Reasumując używany w naukach społecznych termin społeczeństwo oznacza, najszerszą pod względem przestrzennym i ilościowym ogólną zbiorowość ludzi, która istnieje w obrębie jednego narodu, bądź państwa. Społeczeństwo jest złożone z kompleksu grup społecznych, jest zintegrowane wszechstronnie na wielu płaszczyznach: ekonomicznej, politycznej, administracyjnej, instytucjonalnej, kulturowej, religijnej, osobowościowej itp. Pojęcie i koncepcje struktury społecznej Społeczeństwo to duża zbiorowość społeczna ( Zbiorowość społeczna ? zbiór osób, między którymi istnieją więzi społeczne) zamieszkująca określone terytorium, posiadająca wspólną kulturę i tożsamość oraz własne instytucje. Idea społeczeństwa obywatelskiego? Struktura społeczna - jest to układ wzajemnie powiązanych elementów składowych społeczeństwa (np. ról społecznych czy pozycji), między którymi zachodzą dynamiczne procesy oraz występuje hierarchia. Jest to też układ stosunków społecznych pomiędzy poszczególnymi osobami, kategoriami społecznymi lub organizacjami. Społeczeństwo amorficzne ? pozbawione struktury (wspólnoty pierwotne) Społeczeństwo morficzne ? zbudowane z elementów ( grup społecznych) tworzących strukturę ? na rozwój struktury społecznej wpływają: ? warunki ekonomiczne ( poziom rozwoju gospodarczego, proporcje między sektorami gospodarki, stosunki własnościowe, zasady wytworzonego dochodu, społeczny podział pracy) ? czynniki demograficzne ( skład ludności ze względu na wiek, płeć, miejsce zamieszkania) ? geograficzne ( ukształtowanie powierzchni, wyposażenie w bogactwa naturalne, klimat) ? ustrojowo-ideologiczne i kulturowe ? Elementy tworzące społeczeństwo: rodziny i szersze kręgi pokrewieństwa, społeczności lokalne, zbiorowości regionalne, kategorie społeczno-zawodowe, klasy i warstwy społeczne, instytucje związki i zrzeszenia itp. ? Koncepcje struktury społecznej: a/ koncepcja funkcjonalna wg, której struktura społeczna to układ ról społecznych związanych z podziałem i organizacją pracy w skali całego społeczeństwa. Społeczeństwo jest całością składającą się z wzajemnie zależnych elementów, dzięki czemu możliwe jest funkcjonowanie i rozwój całej zbiorowości. Wszystkie wchodzące w jej skład części są równie ważne i tworzą niepodzielną całość. Koncepcja ta opiera się na założeniu, że istota życia społecznego polega na harmonii i współdziałaniu. ? Reprezentanci tej koncepcji: Platon, Arystoteles, św. Tomasz z Akwinu, Adam Smith b/ koncepcja dychotomiczna ( konfliktowa) - społeczeństwo składa się z przeciwstawnych, wzajemnie zwalczających się grup dążących do dominacji. Konflikt klasowy jest czynnikiem zmian społecznych. Przedstawiciele koncepcji: Thomas Hobbes, Karol Marks. c/ koncepcja gradacyjna przedstawia strukturę społeczną, jako pionowy układ warstw, które różnią się dostępem do cenionych dóbr ( środki materialne, władza, prestiż, wykształcenie) ? Struktura społeczna nie jest zjawiskiem trwałym. Społeczeństwo ciągle podlega własnej Restrukturyzacji. Zmiany są efektem ruchliwości społecznej. Społeczeństwo, w którym występuje ruchliwość, nazywamy otwartym. Brak tego zjawiska oznacza społeczeństwo zamknięte. Ruchliwość pozioma ? zmiana statusu jednostki poprzez zmianę miejsca zamieszkania lub zawodu. Ruchliwość pionowa ? awans lub degradacja z klasy do klasy. ? Elementy struktury społecznej: ? struktura klasowa ? struktura warstwowa ? struktura zawodowa ? struktura demograficzna (podział wg płci, wieku, miejsca zamieszkania) Klasa społeczna ? jest to podstawowa grupa społeczna, wyodrębniona na podstawie kryteriów ekonomicznych. Termin ten upowszechnili Hegel, Max Weber i Karol Marks. Marks charakteryzując klasy wskazał 3 kryteria ekonomiczne: stosunek do środków produkcji, źródła i rozmiary dochodów oraz miejsce i rolę w społecznej organizacji pracy. Opisując strukturę klasową, jako wyraz różnic i konfliktów społecznych Marks wyodrębnił podziały na: ? klasy posiadające ? klasy nieposiadające ? klasy niepracujące ? klasy pracujące ? klasy korzystające z pracy najemnej ? klasy niekorzystające z pracy najemnej. Warstwa społeczna jest definiowana na kilka sposobów: a/ warstwa, jako część klasy, grupa wewnątrz klasowa. Warstwy mogą się różnić stanem różnić stanem posiadania (np. wielka, średnia i drobna burżuazja), rodzajem działalności gospodarczej (burżuazja przemysłowa, burżuazja handlowa), poziomem wykształcenia i kwalifikacji ( np. robotnicy wykwalifikowani i niewykwalifikowani). b/ grupa społeczno-zawodowa wyodrębniona ze względu na miejsce i rolę w społeczeństwie oraz charakter pracy np. inteligencja ( obejmująca urzędników, nauczycieli, prawników) c/ warstwa, jako grupa ludzi żyjących w podobnych warunkach, tworzących wspólnotę obyczajów i stylu życia, np. subkultura młodzieżowa, emeryci. Struktura zawodowa przedstawia zawody i hierarchię społecznego uznania dla nich. Struktura demograficzna - skład społeczeństwa pod względem wieku, płci i zdolności do pracy. Historyczne i współczesne formy organizacji społeczeństwa Społeczeństwo obywatelskie (ang. civil society, fr. societe civile) - społeczeństwo aktywnych obywateli uczestniczących w rozstrzyganiu spraw publicznych na poziomie lokalnym i ogólnopaństwowym. Terminu używali m. in. Cyceron, John Locke, Georg Hegel Cechy społeczeństwa obywatelskiego - oparte na zasadzie pluralizmu - władza publiczna jest kontrolowana i ograniczana przez społeczeństwo poprzez mechanizm wyborów i opozycję parlamentarną - rządy prawa; władza i obywatele podlegają tym samym zasadom prawnym, istnieje prawny system ochrony praw i wolności obywatelskich oraz instytucje gwarantujące przestrzeganie praw np. Trybunał Konstytucyjny, Rzecznik Praw Obywatelskich. - funkcjonowanie wielu stowarzyszeń, które na zasadzie dobrowolności skupiają ludzi wokół wspólnych poglądów i istotnych spraw ( rolę stowarzyszeń podkreślał w XIX wieku Alexis de Tocqueville w pracy O demokracji w Ameryce). Stowarzyszenia są samorządnymi zrzeszeniami tworzonymi w celach, niezarobkowych ? non profit. W Polsce stowarzyszenia mogą tworzyć obywatele ? w liczbie, co najmniej 15 osób ? mający zdolność do czynności prawnych i nie pozbawieni praw publicznych. Stowarzyszenia podlegają rejestracji. - innowacyjność; powstawanie nowych idei, opinii, rozwiązań ? dzięki swobodnej wymianie myśli - aktywizm ? przejawem zbiorowej aktywności są ruchy społeczne, dążące do zmian, np. ruchy ekologiczne, ruchy obrony praw człowieka . Rozwój idei społeczeństwa obywatelskiego w XX wieku - w związku z walką opozycji politycznej z reżimem komunistycznym w Europie Wschodniej . W Polsce na formowanie się społeczeństwa obywatelskiego wpływały opozycja demokratyczna, Kościół katolicki i Solidarność. - w walce z systemami autorytarnymi w państwach śródziemnomorskich: w Portugalii, Hiszpanii i Grecji . - w walce z uciskiem kolonialnym ( np. działalność Mahatmy Gandhiego). - w walce z rasizmem w USA w latach 60-tych XX wieku, prowadzonej pod kierunkiem Martina Luthera Kinga. W walce stosowano tzw. obywatelskie nieposłuszeństwo ? nie respektowanie obowiązującego prawa, jako niesprawiedliwego. Ze względu na stopień rozwoju wyróżnia się społeczeństwo - tradycyjne - przemysłowe - poprzemysłowe ? W przypadku społeczeństw tradycyjnych wyróżnia się różne formy ich rozwoju: I społeczeństwo pierwotne - pierwotny typ społeczeństwa ludzkiego, który dominował na Ziemi do około 10 000 lat a następnie zdominowany został przez społeczeństwa rolnicze i przemysłowe. Obecnie szczątkowo występuje ono jeszcze na trudnych do kolonizacji obszarach dżungli w Ameryce Południowej, Afryce czy Nowej Gwinei. Społeczeństwa te stanowiły grupy niewielkie, liczące najwyżej kilka tysięcy członków. Ze względu na sposób gospodarowania dzieli się na : zbieracko-łowieckie, pasterskie i kopieniacze . a/ społeczeństwa zbieracko ? myśliwskie określają cechy ? Koczownictwo - dane obszary zamieszkiwane są okresowo, aż do wyeksploatowania zasobów żywności ( wędrowny tryb życia) ? Niewielka liczba osób w grupie koczowniczej (zazwyczaj kilkadziesiąt osób) ? Brak rozbudowanej struktury społecznej i znaczących nierówności w dostępie do dóbr ? Prymitywne technologie pozwalające na zdobywanie większej ilości żywności (np. technologie i techniki pozwalające polować na wieloryby). ? Silna zależność kultury od warunków klimatycznych i ekologicznych ? Podział pracy i wynikający z niego status społeczny zależny przede wszystkim od płci i wieku, zbieractwem zajmują się kobiety, myśliwymi są wyłącznie mężczyźni. b/ społeczeństwa pasterskie - powstały poprzez udomowienie zwierząt - ok. 7 tysiąclecia prowadziły wędrowny tryb życia i ulegały rozwarstwieniu społecznemu. Najbardziej rozwinięte na stepach Afryki Wschodniej i Azji Środkowej. c/ społeczeństwa kopieniacze ? stosujące tzw. ekstensywną uprawę roli ( wycinanie i wypalanie lasów). Pojawiły się w IX tysiącleciu na Bliskim Wschodzie. II społeczeństwa rolnicze ? ludzie wykorzystywali dla uprawy ziemi siłę pociągową zwierząt i wynaleźli pług . Dzięki produkcji znacznych nadwyżek żywności pojawiła się specjalizacja zawodowa i rozwarstwienie społeczne. Społeczeństwa te wynalazły pismo. ? Społeczeństwa przemysłowe powstały w XIX wieku, jako efekt rewolucji przemysłowej. Charakteryzuje je malejąca liczba osób zatrudnionych w rolnictwie, dominująca rola przemysłu, rosnąca produktywność, poprawa warunków życia, zmniejszanie się znaczenia instytucji rodziny urbanizacja. Nastąpiło pogłębienie różnic społecznych i ekonomicznych. W okresie formowania się społeczeństw przemysłowych powstawały takie jego określenia jak: społeczeństwo masowe, społeczeństwo obywatelskie, społeczeństwo otwarte, społeczeństwo nowoczesne i ponowoczesne. ? społeczeństwo masowe ? społeczeństwo biernych odbiorców kultury masowej. Powstaje, jako procesów związanych z industrializacją i urbanizacją. Następuje dezintegracja tradycyjnych struktur społecznych wraz z ich wartościami, normami i kontrolą społeczną, upadek religii, zmiana stylu pracy na zmechanizowaną i monotonną. Społeczeństwo masowe jest zatomizowane. ? społeczeństwo obywatelskie ? społeczeństwo otwarte - pojęcie wprowadzone przez francuskiego filozofa Henri Bergsona. W społeczeństwie otwartym polityka rządu podlega ocenie społecznej i zmienia się pod jej wpływem. U podstaw społeczeństwa leżą prawa jednostki i wolność stowarzyszeń, sprawy dotyczące społeczności nie są skrywane, a wiedza na ich temat jest ogólnie dostępna. Charakterystyczne dla społeczeństwa otwartego jest zjawisko ruchliwości społecznej - możliwości awansu zawodowego i społecznego, w tym przechodzenie z jednej warstwy społecznej do drugiej. Karl Popper w książce Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie wskazał, że cechą społeczeństwa otwartego jest możliwość zmiany elit politycznych bez rozlewu krwi Społeczeństwo otwarte zezwala na swobodną krytykę i kontrolę swych działań w trakcie liberalnej i demokratycznej dyskusji. Zmiany społeczne zachodzą poprzez modyfikację tego, co złe i utrwalanie tego, co dobre, nie zaś drogą gwałtownych skoków. Społeczeństwo takie jest pluralistyczne i wielokulturowe, co pozwala na wyciągnięcie maksimum korzyści z wielu różnych punktów widzenia dostępnych w takim społeczeństwie. ? społeczeństwo nowoczesne ? Społeczeństwo poprzemysłowe ? rozwija się od 2 połowy XX wieku. W społeczeństwie tym głównym źródłem utrzymania nie jest produkcja przemysłowa, lecz wytwarzanie i przetwarzanie informacji. W odróżnieniu od społeczeństwa przemysłowego charakteryzującego się tym, że największe zatrudnienie jest w sektorze przemysłowym, w społeczeństwie postindustrialnym najwięcej osób jest zatrudnionych w sektorze usług. Drugim wyróżnikiem jest to, że w społeczeństwie postindustrialnym następuje przejście od masowej produkcji dla anonimowego klienta do produkcji dla klienta indywidualnego. Zaczęły się rozwijać ponadnarodowe korporacje. - alternatywne pojęcia dla tego społeczeństwa to: ? społeczeństwo informacyjne - w którym towarem jest informacja traktowana jako szczególne dobro niematerialne, równoważne lub cenniejsze nawet od dóbr materialnych. Przewiduje się rozwój usług związanych z 3P (przesyłanie, przetwarzanie, przechowywanie informacji). ? globalna wioska ? media elektroniczne obalają bariery czasowe i przestrzenne, umożliwiając ludziom komunikację na masową skalę. Glob staje się wioską za sprawą elektronicznych mediów. ? społeczeństwo sieciowe - którego istotą jest sieć relacji społecznych oraz swobodny dostęp do uczestniczenia w różnych organizacjach i grupach społecznych czy kręgach zainteresowań przez jednostkę. Za istotny czynnik zmian uważa się rozwój nowoczesnych technologii telekomunikacji oraz rozbicie tradycyjnych form interakcji ludzkich. ? społeczeństwo ryzyka - z uwagi na ich podatność na katastrofy technologiczne oraz wywołane rozwojem przemysłu i techniki ? jak na przykład globalne ocieplenie. Czynniki wyznaczające ład społeczny Życie społeczne to wzajemne oddziaływania (interakcje) między jednostkami i zbiorowościami obejmujące: współpracę rywalizację i konflikty. Na ich przebieg ( na kształt życia społecznego) wpływają normy i wartości społeczne. Normy społeczne ? zasady zachowania (nakazy i zakazy) przyjęte w społeczeństwie: a/ normy prawne - zasady zachowania się oparte na przepisach.. W przeciwieństwie do innych norm są one powszechne i ustanowione lub uznane za obowiązujące przez państwo. Ich nieprzestrzeganie naraża na sankcje - ujemne skutki prawne polegające na zastosowaniu represji w postaci przymusu państwowego. b/ normy religijne - mają one ograniczony zasięg i dotyczą tylko osób danego wyznania. Często normy te określające stosunki między ludźmi traktowane są jako normy moralne. Dotyczą wyznawców i wskazują jakie zachowanie jest grzeszne. c/ normy moralne (etyczne) ? mają one charakter absolutny co oznacza bezwzględny nakaz lub zakaz określonego zachowania. Nie dotyczą tylko postępowania jednostki ale mogą dotyczyć całych grup społecznych. Ich nieprzestrzeganie może przynieść izolację jednostki. d/ normy obyczajowe - nawyki zachowania się rytuały czy sposoby ubierania się uznane w danej zbiorowości. Są przekazywane z pokolenia na pokolenie ( np. całowanie kobiety w rękę obyczaje świąteczne). Ale nie oceniają zachowań ani ich nie wartościują. Określają raczej co wypada lub czego nie wypada robić. Obyczaje kształtują się we wszystkich sferach życia. e/ normy zwyczajowe - nawyki zachowania charakterystyczne albo dla całego społeczeństwa albo dla jakichś grup społecznych np. sposób jedzenia zachowania wobec osób starszych. f/ normy formalne - zasady sformułowane w postaci pisanych regulaminów lub przepisów. g/ normy nieformalne - nie spisane powstają w wyniku wzajemnych kontaktów interpersonalnych Wartości społeczne ? wartością określamy "to wszystko co uchodzi za ważne i cenne dla jednostki i społeczeństwa oraz jest godne pożądania co łączy się z pozytywnymi przeżyciami i stanowi jednocześnie cel dążeń ludzkich" Wartości społeczne wynikają z tego co wspólnie potrzebne ludziom co ułatwia współżycie i współpracę: życie bezpieczeństwo możliwość rozwoju uczciwość odpowiedzialność tolerancja praworządność. ? Występowanie w społeczeństwie powszechnie aprobowanych i pozytywnych wartości i norm społecznych oznacza ład społeczny ? stan który zapewnia rozwój zbiorowości jako całości osiąganie wyznaczonych celów. Instytucje społeczne ? osoby czy grupy osób wyłaniające się ze zbiorowości i wykonujące dla niej określone zadania. Służą zaspokojeniu potrzeb tej zbiorowości realizacji jej celów. Istnieją: a/ instytucje formalne ? utworzone prawnie i ich działalność jest uregulowana przepisami. (np. szkoła lub sąd) b/ instytucje nieformalne ? powstają spontanicznie kiedy zachodzi odpowiednia okoliczność. Do takich instytucji można zaliczyć np. Uniwersytety Latające zakładane przez opozycję w czasach PRL-u. Kolejny podział instytucji odnosi się do ich merytorycznych funkcji: a) polityczne ? wiążą się ze zdobywaniem wykonywaniem i utrzymywaniem władzy np. partie. b) religijne ? określające zachowania religijne stosunek ludzi do sił i osób uznanych za święte np. Kościół katolicki. c) ekonomiczne ? zajmują się produkcją i podziałem dóbr usługami obiegiem pieniądza np. zakłady pracy banki. d) wychowawcze i kulturalne ? przekazywanie dziedzictwa kulturowego(szkoły muzea biblioteki) e) socjalne ? opiekuńczo wspomagające Konflikty i sposoby ich rozwiązywania Konflikty społeczne są stałym elementem życia społecznego. Wskazuje się trzy przyczyny: - nierówny podział dóbr między klasami lub grupami społecznymi ( tzw. przyczyny strukturalne związane z budową społeczeństwa) sprzeczności interesów - różnice rozwojowe występujące między regionami jakiegoś państwa - odmienne systemy wartości różnice ideologiczne np. w kwestii eutanazji kary śmierci aborcji ? sposoby rozwiązywania konfliktów: ? negocjacje ? rozmowy dobrowolnie podjęte przez strony konfliktu ? mediacje ? strony konfliktu zwracają się do strony trzeciej aby pośredniczyła w rozmowach ? arbitraż ? strony konfliktu zwracają się do osoby trzeciej aby rozstrzygnęła sporny problem i zobowiązują się do uznania jej (arbitra) decyzji ? sąd ? oddanie sprawy do sądu gdy strony lub strona nie wyrażają zgody na podjęcie mediacji lub negocjacji ? głosowanie ( np. referendum) ? poddanie przedmiotu konfliktu pod ocenę społeczną Formy udziału obywateli w życiu publicznym Życie publiczne ? relacje między jednostką a strukturami państwowymi i samorządowymi. ? Formy udziału obywateli w życiu publicznym: ? udział w referendum inicjatywa ludowa weto ludowe ( formy demokracji bezpośredniej) ? udział w wyborach do parlamentu i organów samorządu ( demokracja pośrednia) ? działalność w partiach politycznych i stowarzyszeniach ? inicjatywy obywatelskie ? zgromadzenia i manifestacje ? petycje listy otwarte Środki masowego przekazu i opinia publiczna Środki masowego przekazu ( mass media) odgrywają ogromną i stale rosnącą rolę w życiu publicznym stąd nazywane są czwartą władzą. ? rodzaje mass mediów: książka prasa film radio telewizja (ostatnio satelitarna) Internet. Media dostarczają i przetwarzają wiedzę o świecie ale podlegają wpływom politycznym ( media publiczne i ekonomicznym ( media komercyjne). Status mediów zależy od systemu politycznego. Z czasem pojawiły się różne koncepcje wpływu mediów na społeczeństwo: ? media jako okno ? pozwalają nam poznać świat który leży poza możliwościami naszego doświadczenia bez jakiejkolwiek manipulacji ? media jako zwierciadło ? dają obraz w miarę prawdziwy choć odwrócony. Pole widzenia jest ograniczone przez nadawcę ? media jako filtr ? przepuszczają niektóre informacje dają więc obraz rzeczywistości niepełny zależny od intencji nadawcy ? media jako bariera ? są ekranem oddzielającym nas od rzeczywistości ( dają wizerunek fałszywy) ? dzięki istnieniu mediów masowych i dużych grup odbiorców ukształtowała się tzw. opinia publiczna ? system przekonań i poglądów na sprawy publiczne ( polityka ekonomia kwestie społeczne). Na opinię publiczną wpływają media i elity. ? wzrost znaczenia opinii publicznej ( wykorzystywanej przez polityków i reklamę) doprowadził do rozwoju badań w tym zakresie. Wykorzystuje się sondaże ? czyli analizę i interpretację wypowiedzi określonej liczby osób. Zajmują się tym wyspecjalizowane instytucje: OBOP CBOS Pentor i inne. Czynniki wpływające na zachowanie człowieka Człowiek żyje w pewnym otoczeniu - nazywanym środowiskiem z którym łączą go ścisłe związki. Podejmuje określone czynności ( działania) czyli zachowuje się w określony sposób. Na jego zachowanie wpływają potrzeby postawy i osobowość. Potrzeba ? stan braku czegoś co jest niezbędne do życia rozwoju pełnienia roli społecznej. Skłania jednostkę do działania. ? często dzieli się potrzeby na biologiczne ? wrodzone i wynikające z funkcji organizmu ( potrzeba jedzenia snu wydalania zachowania temperatury ciała itd.) oraz psychiczne ? uwarunkowane strukturą osobowości ( np. pragnienie miłości uznania władzy wiedzy itd.) ? Wg badacza amerykańskiego Abrahama Maslowa potrzeby tworzą pewną hierarchię która decyduje o kolejności ich zaspokajania. I klasa ? potrzeby wynikające z braku czegoś ( elementarne) ? Potrzeby fizjologiczne: potrzeba jedzenia potrzeba odpoczynku potrzeby seksualne ? Potrzeby bezpieczeństwa wyrażają się unikaniem tego co może przynieść śmierć lub cierpienie: potrzeba opieki oparcia ładu poczucia pewności co do przyszłości ( brak lęku) ? Potrzeby przynależności i miłości ( afiliacji) ? Potrzeby szacunku i uznania II klasa ? potrzeby które służą wzrostowi doskonaleniu jednostki ? Potrzeby samorealizacji ; potrzeba wiedzy i rozumienia( poznawcza) potrzeby estetyczne religijne Postawa - stan emocjonalny stosunek do podmiotu polegający na ocenianiu go i reagowaniu nań. Przedmiotem może być człowiek rzecz zdarzenie ideologia. Postawy mają pewne właściwości: nastawienie pozytywne lub negatywne(kierunek) intensywność tj. siła postawy zakres postawy ? może dotyczyć przedmiotu jednostkowego lub grupy przedmiotów złożoność postawy trwałość postawy. Osobowość - ogół cech psychicznych człowieka zorganizowana struktura cech indywidualnych. W skład tej struktury wchodzą: rozum uczucia motywacja temperament charakter intelekt Koncepcje osobowości człowieka Typologie osobowości ? wg Hipokratesa osobowość wynikiem mieszania się 4 żywiołów i 4 cieczy. Ich kombinacje dają cztery typy ludzkie: a/ choleryk ? pobudliwy wrażliwy wytrwały b/ melancholik ? o słabych reakcjach mało aktywny smutny sumienny wrażliwy c/ flegmatyk ? spokojny dokładny powolny nie ulega gwałtownym uczuciom pamiętliwy d/ sangwinik ? aktywny ulegający silnym emocjom i uczuciom wesoły. ? wg Carla Gustava Junga szwajcarskiego psychologa 2 rodzaje osobowości: a/ introwertyk ? kieruje uwagę i energię na własne ja (? do wewnątrz?). Typ spokojny który usuwa się w cień utrzymuje rezerwę wobec innych ludzi. b/ekstrawertyk ? zwraca się na zewnątrz na świat. Typ ten jest towarzyski beztroski skłonny do gwałtownych reakcji. ? psychologiczne koncepcje osobowości: ? behawiorystyczna ? zakłada że na zachowanie człowieka ma wpływ środowisko; zwłaszcza system kar i nagród na które człowiek reaguje ( koncepcja bodźca-reakcji) ? psychoanalityczna - wg austriackiego uczonego Zygmunta Freuda zachowanie człowieka określają potrzeby warunki społeczne i kultura. Freud wskazał 3 elementy osobowości: id ? związane z biologicznymi potrzebami ego ? odpowiada za świadome zachowania jednostki superego ? związane z uwewnętrznianiem ( przyjmowaniem norm społecznych) ? poznawcza ? człowiek podlega wpływom środowiska ale nie jest tylko biernym odbiorcą. Ma postawę aktywną zdobywając informacje i tworząc własny system wartości. ? humanistyczna ? człowiek dąży do samorealizacji stanowiąc część świata społecznego i będąc z natury dobrym. Socjalizacja i jej etapy W toku rozwoju od momentu narodzin człowiek uczy się życia w społeczeństwie ? proces ten nazywamy socjalizacją. Socjalizacja obejmuje 2 etapy: a/ pierwotna ? obejmuje dzieciństwo i wczesną młodość kiedy dziecko podlega wpływom rodziny i rówieśników. Naśladuje innych przyswaja sobie wzorce zachowań. Na tym etapie szczególną rolę odgrywa zabawa. b/ wtórna ? jednostka przyjmuje coraz więcej ról społecznych staje się członkiem nowych grup i w coraz większym stopniu wpływa na otoczenie oraz dokonuje wyboru wartości. Subkultury Subkultura młodzieżowa - nazwa grupy młodzieżowej w której normy obyczajowe zasady postępowania ubiór odbiegają od norm reszty społeczeństwa. Subkultury manifestują negację wzorów kultury uznawanych przez większość społeczeństwa odrzucane elementy zastępują własnymi wzorcami zachowań ? stąd subkulturę nazywa się czasem kontrkulturą lub kulturą alternatywną. Członkowie subkultur manifestują swoją odrębność poprzez: twórczość artystyczną przekonania fryzurę i stroje. Przykładami grup subkulturowych są: ? punki - w węższym znaczeniu gatunek muzyczny w obrębie muzyki rockowej ( punk rock) w szerszym ruch kulturowo-społeczno-polityczny zapoczątkowany w połowie lat 70. XX w. w różnych swoich przejawach istniejący do dziś. Punk początkowo zakładał odrzucenie ideologii ale w miarę upływu czasu przekształcał się w ruch społeczno-polityczny wymierzony przeciwko instytucjom które ? jak uważano- ograniczają wolność i niezależność człowieka: rząd policja i wojsko zorganizowana religia środki masowego przekazu wielkie korporacje itp. Negacja wszelkich form rządów doprowadziła do przyjęcia przez znaczną część punków ideologii anarchistycznej. ? cechy punków: skórzane kurtki wysokie wojskowe buty fryzura zw. irokezem tatuaże. ? Za pierwszy zespół punkowy uznaje się brytyjski The Sex Pistols choć geneza zjawiska jest znacznie wcześniejsza. Słowo "punk" oznaczające w języku angielskim coś zgniłego bezwartościowego śmieć dziwkę szczeniaka gówniarza itp. w kontekście muzyki rockowej było używane od połowy lat 60. XX w. na określenie amatorskich zespołów przedstawicieli tzw. rocka garażowego. Czołowe zespoły lat 70-tych: The Ramones Television Talking Heads Blondie Suicide Patti Smith Group Sex Pistols The Clash . ? Podkreślano prostotę punka zarówno w warstwie muzycznej jak i literackiej. Negatywną opinię o punk rocku kształtowały koncerty: wyzwiska padające ze sceny rzucanie różnymi przedmiotami iszczenie instrumentów przez muzyków. ? Lata 80. XX wieku przyniosły drugą falę zespołów wywodzących się bezpośrednio z ruchu punk narodziła się też bardziej melodyjna i zróżnicowana odmiana hardcore. Renesans przyniosły lata 90. kiedy to za sprawą grup takich jak Rancid czy The Offspring punk rock stał się bardziej przystępny dla przeciętnego słuchacza ale i bardziej komercyjny. ? skini ( Skinhead)- ruch powstał w latach 60-tych w WB ; wyróżnikiem tej grupy jest noszenie bardzo krótkich wygolonych blisko skóry włosów na głowie. ? W połowie lat 70. XX w. nastąpiła eksplozja tego ruchu. Odrodził się wtedy jako reakcja na subkulturę punk. Z punku pozostała jednak ostra negacja zastanego porządku. Subkultura ta zaczęła rozwijać się najintensywniej w środowisku pseudokibiców piłki nożnej a następnie została skierowana przez skrajnie prawicową partię National Front która zaczęła zdobywać w tym środowisku znaczne wpływy na tory antyimigracyjnego rasizmu. Druga fala ruchu skinheadów przyniosła eksport nacjonalistyczno-rasistowskiego wariantu tej subkultury. Pod koniec lat 70. i na początku 80. XX w. stylistykę "wygolonych" bojówek w bryczesach i "podkutych butach" zaczęły na swoim gruncie zaszczepiać skrajnie prawicowe partie z USA Niemiec i Francji. ? Obecnie subkultura ta występuje w Europie (głównie w Rosji Niemczech i na Śląsku w Polsce) a także w Japonii Brazylii USA i Kanadzie przyjmując różne formy od nacjonalistycznych przez neonazistowsko-rasistowskie po skrajnie-antyrasistowsko-lewicowe. (najwięcej 60 tyś. w Rosji) ? hipisi - dzieci kwiaty ( hippie-s; to be hip ? żyć na bieżąco dniem dzisiejszym) ? kontrkultura kontestacyjna II połowy lat 60. i początku lat 70. XX wieku. Wyrażała bunt przeciwko światu dorosłych (nie wierzcie nikomu po trzydziestce) i jego instytucjom: rodzinie Kościołowi szkole pracy szefom rywalizacji pieniądzowi wojsku wojnie normom przymusom zakazom (zakazuje się zakazywać) domniemanej hipokryzji konwencji ubioru własności prywatnej (życie w komunach). zjawisko to ogarnęło niemal cały zachodni świat. Istotną ideą tego ruchu był skrajny pacyfizm co wyrażają hasło Make love not war (czyń miłość nie wojnę) Non-violence (bez przemocy) i Peace and love (pokój i miłość). Mężczyźni nosili długie włosy co było wyrazem wolności oraz sprzeciwu wobec konieczności odbywania służby wojskowej. ? Konsekwencjami istnienia tego ruchu stało się rozszerzenie zasięgu ruchów pacyfistycznych i ideologii ekologicznych zainteresowanie duchowością Wschodu krytyka wyścigu szczurów konformizmu i wszelkiego konsumpcjonizmu. Ruch ten przyczynił się do upowszechnienia narkotyków i był jedną z przyczyn tzw. rewolucji seksualnej. ? wygląd ; długie włosy brody luźne bluzki z szerokimi rękawami wytarte jeansy z szerokimi nogawkami ? dzwony barwne spódnice tanie ozdoby z drewna podwieszane na rzemykach. ? Ruch stanowił też jedno z pośrednich źródeł ruchu New Age.( przez chrześcijan ruch New Age jest uważany za sektę) ( Muzyka określana mianem New Age często niesie wizję lepszej przyszłości oraz wyraża uwielbienie dla dobra i piękna. Rzadko zajmuje się ona problemami tego świata i jego mieszkańców. Zamiast tego oferuje pokojową wizję lepszego świata. Przedstawiciele: Enigma Enya Era Vangelis Mike Oldfield) ? rastafarianie ? emancypacyjny ruch murzyński który narodził się w latach 30-tych na Jamajce. Potępiał rasizm i nawoływał do życia w zgodzie z nakazami do idei tego ruchu nawiązują miłośnicy muzyki reggae ? wywodzącej się z folkloru Jamajki. Rastafarianie często noszą dredy i trójkolorowe elementy stroju ( czerwono-żółte-zielone) ? hiphopowcy - ruch kulturowy rozpoczęty przez Afroamerykanów i Latynosów we wczesnych latach 70. XX wieku w nowojorskim Bronksie. Hip-hop zaczął powoli przenikać do świata kultury masowej na początku lat 80. by w następnej dekadzie rozprzestrzenić się na każdy zakątek globu. Główne "elementy" kultury hip-hop to: rapowanie Djing graffiti b-boying (znany też jako breakdance). Hip-hop poczuwa się do pokrewieństwa z muzyką reggae w jej różnych postaciach z którym to ruchem łączą go społecznie postępowa i antyestablishmentowa ideologia oraz aspekt sztuki ulicznej i folkloru miejskiego. Kultura hip-hopu jest negacyjna wobec zachodniego systemu wartości i estetyki np. często nie potępia łamania prawa ani nie stroni od wulgarnej ekspresji. ? Muzyka hip-hopowa w Polsce szerzej pojawiła się w latach 90. XX wieku z kilkuletnim w stosunku do zachodniej Europy opóźnieniem. Prawdziwy boom nastąpił wraz z pojawieniem się płyty Alboom Liroya z Kielc okrzykniętego twórcą polskiej odmiany gangsta rapu. Polscy raperzy wcześnie dopatrzyli się podobieństwa między gettami miast amerykańskich a polskimi blokami i blokowiskami z którymi hip-hop na stałe się zidentyfikował. Na scenie zaistniały zespoły takie jak np. Molesta czy Slums Attack. Od roku 2005 media powoli odwracają się od hip-hopu. W radiu nadaje się coraz mniej polskiego rapu poznikały niektóre magazyny. ? subkultura techno - styl w muzyce rozrywkowej i kulturze masowej; powstały w silnej opozycji do innych stylów muzycznych zwłaszcza muzyki rockowej. Cechy: rezygnacja z buntowniczego i idealistycznego ducha entuzjastyczna akceptacja wszystkiego co niesie z sobą nowoczesność. ? chuligani (ang. Hooligan) ? subkultura przestępcza charakteryzująca się agresją i pogardą wobec obcych. Obecnie grupy chuliganów (szalikowców) szczególnie aktywne na meczach futbolu. ? skejci ? subkultura ludzi jeżdżących na deskorolkach których strój tworzą: bluza dresowa z kapturem luźny T- shirt szerokie spodnie ? blokersi ? mieszkańcy dużych osiedli miejskich spędzający czas na osiedlowych podwórkach nadużywający alkoholu i agresywni wobec otaczającej ich rzeczywistości. Sekta - pierwotnie określenie grupy wyznawców których poglądy religijne są przez tradycyjne Kościoły uznane za niezgodne z oficjalną dominującą doktryną. Sektę charakteryzują cechy często uznawane są za negatywne przez oficjalne instytucje państwowe lub religijne m. in. - autorytarne sprawowanie władzy przez przywódcę sekty - traktowanie członków sekty w sposób instrumentalny przez jej kierownictwo - łączenie celów politycznych i ekonomicznych (korzyści materialne z działalności sekty przez wybrane osoby lub grupy osób) z celami religijnymi lub parareligijnymi - brak samokrytycyzmu dążenie do uniezależnienia się od uznawanych przez społeczeństwo czynników kontroli (np. rodzina lub media) ? Wg Komisji Rodziny Sejmu RP sekta - to ? zbiór ludzi o charakterze totalitarnym naruszający podstawowe prawa człowieka lub zasady współżycia społecznego który poprzez stosowanie technik psychologicznych i socjologicznych wykorzystanie fizyczne psychiczne lub materialne powoduje uzależnienie osoby od tej grupy lub jej przywódcy a jej wpływ na jednostkę rodzinę lub społeczeństwo ma charakter destrukcyjny". ? sekta to grupa w której zachodzi wysoki poziom totalności (kontroli życia członków) i psychomanipulacji. Przy rozpoznawaniu i ocenie sekty ważne są pytania dotyczące: 1. zakresu władzy przywódcy grupy 2. stosunku do spraw finansowych (nacisk na gromadzenie funduszy negatywnym sygnałem) 3. swobody rezygnacji z członkostwa 4. istnienia obowiązku zakładania rodzin wewnątrz grupy 5. stopnia izolacji od informacji z zewnątrz 6. istnienia postawy niechęci lub wrogości wobec społeczeństwa instytucji ludzi spoza grupy oraz istnienia przekonania o jedyno zbawczości nauk grupy 7. stosunku do oświaty i kształcenia pozareligijnego ? przyczyny wstępowania do sekt: - działalność przywódców tych ugrupowań religijnych którzy wykorzystują ludzkie słabości do manipulowania i podporządkowania sobie innych - opinię tę wyraża 90% społeczeństwa. - chęć doznania nowych wrażeń i przygód - deprywacja psychiczna potencjalnych członków sekt (jest to trudna sytuacja życiowa po utracie bliskiej osoby gdy jesteśmy skazani na długotrwałą rozłąkę z osobą kochaną opuszczamy dom rodzinny) - członkami sekt zostają osoby słabe zagubione poszukujące zewnętrznego oparcia (82% badanych) oraz osoby poszukujące sensu życia - potrzeba afiliacji i więzi z grupą - członkami sekt zostają osoby mające w sektach przyjaciół i znajomych - brak ciepła i zainteresowania w domu rodzinnym - rygorystyczne środowisko w którym jednostka dorastała - według badania OBOP członkami sekt zostają osoby nadmiernie kontrolowane przez rodziców (46 % procent badanych) ? Przykłady sekt: ? Świadkowie Jehowy ? sektę tę założył Karol Russel w 1872 r. w Pensylwanii (USA).Zyskała prawny status anonimowego towarzystwa zwanego Towarzystwem "Strażnica" które mieści się w Brooklynie (Nowy Jork).Doktryna tej sekty opiera się na całkowicie dowolnej interpretacji Biblii. Przykłady: - jehowici nie przyjmują Bóstwa Chrystusa. Uważają go tylko za człowieka. - utrzymują również że człowiek i dusza są śmiertelne.. ? - zwalczają także kult Krzyża który jest symbolem Męki Pańskiej odkupienia oraz znakiem miłości ku nam. - odrzucają również wszystkie sakramenty (poza chrztem). - dowolna interpretacja wyrwanych z kontekstu fragmentów Biblii każe im np. nie służyć w wojsku nie zgadzać się na transfuzję krwi nie zasiadać w lawach przysięgłych itd. Sekta Świadków Jehowy na całym świecie liczy ok. 25 mln członków. Od wielu lat jest aktywna w Polsce. ? Kościół scjentologiczny - nowy ruch religijny założony w roku 1951 przez pisarza science fiction Ronalda on swój program w książce ?Dianetyka czyli nowoczesna wiedza o zdrowiu psychicznym?(1950). Poglądy tam zawarte są mieszaniną myśli zaczerpniętych z religii azjatyckich(buddyzmu i taoizmu) magii medycyny i psychologii. Hubbard stwierdza że znalazł klucz do osiągnięcia szczęścia. Trzeba tylko pozbyć się ?engramów?- ?aberracji umysłowych? które są wynikiem urazów z wczesnego dzieciństwa. W tym celu należy się poddać wymyślonej przez Hubbarda uproszczonej technice terapeutycznej. Oczywiście "psychoterapeutami" są przedstawiciele sekty. Celem tych spotkań (auditingów) jest doprowadzenie do "odblokowania się człowieka" tzn. uwolnienie się od wszelkich stresów uprzedzeń czy zahamowań a więc doprowadzenie jednostki do takiego stanu emocjonalnego i duchowego aby czuła się wyzwolona wolna od wszelkich napięć. Niestety - podobnie jak w przypadku innych sekt - to pozorne "wyzwolenie" jest początkiem jeszcze większego zniewolenia wewnętrznego. Biuro Bezpieczeństwa Narodowego w swoim raporcie z roku 1995 uważa że jednym z zagrożeń jakie niesie ze sobą Kościół Scjentologiczny jest podejmowanie działań dążących do wyłudzania środków materialnych na tzw. orientalne techniki odnowy psychicznej tak zresztą modne obecnie. ? satanizm - satanistycznymi określa się wyznania religijne których członkowie czczą różnie rozumianego Szatana. Sataniści: odrzucają piekło i niebo nie istnieją. nie wierzą w zbawienie i życie pozagrobowe nie dopuszczają zewnętrznych ograniczeń moralnych czy kulturowych. Sataniści jako subkultura to luźne nieformalne grupy ulegające fascynacji elementami satanizmu w literaturze filmie i zainteresowani muzyką death metalową i black metalową Popełniają czasem wykroczenia i występki jak dewastowanie cmentarzy czy kościołów malowanie symboli satanistycznych na murach profanacja rzeczy ogólnie przyjętych w danym społeczeństwie religijnym za "święte" ("kopulacja" z krzyżami załatwianie potrzeb fizjologicznych na "święte księgi" - Chrześcijańską Biblię Judaistyczną Torę czy Islamski Koran). Rzadko składane są ofiary z małych zwierząt. ? Polski Kościół Stwórcy -nieoficjalnie działająca od 2001 r. polska gałąź Światowego Kościoła Stwórcy formacja rasistowska typu wodzowskiego pretendująca do miana organizacji religijnej głosząca separację i supremację białej rasy. Członkami tej formacji są aktywiści grupy Krew i honor. Społeczeństwo polskie. Cechy społeczeństwa polskiego w 20-leciu międzywojennym ? społeczeństwo rolnicze ; większość ludności mieszkała na przeludnionej wsi ( problem reformy rolnej zyskiwał szczególne znaczenie) a migracja do miast była ograniczona ze względu na słabość przemysłu. ? drugą liczebnie grupę stanowiła klasa robotnicza ( 29 %) będąca w trudnej sytuacji materialnej. ? w lepszej sytuacji były grupy inteligencji i drobnomieszczaństwa a elitę stanowiły burżuazja i ziemiaństwo. ? społeczeństwo było wielonarodowościowe ; 1/3 obywateli należała do mniejszości narodowych * W okresie tym społeczeństwo polskie było zamkniętym - przejście z klasy do klasy było trudne. ? II wojna światowa przyniosła zmiany: spadek ludności z 35 do 24 milionów straty wśród inteligencji burżuazji i ziemiaństwa wskutek represji okupantów prawie zanik mniejszości narodowych - wskutek eksterminacji Żydów wysiedleń Niemców Ukraińców i Białorusinów. b/ Zmiany w społeczeństwie polskim po II wojnie światowej ? zjawisko migracji związane ze zmianą granic ( np. napływ ludzi z tzw. Kresów na tzw. Ziemie Odzyskane) oraz napływ ludzi ze wsi do miast w związku z forsowną industrializacją. Efektem tych procesów była dla wielu Polaków utrata małej ( lokalnej) ojczyzny. ? wskutek reformy rolnej oraz nacjonalizacji przemysłu zniknęły ziemiaństwo i burżuazja. Likwidacja wolnego rynku w ramach tzw.? bitwy o handel ?przyniosła niemal zanik klasy średniej. ? zmieniła się sytuacja inteligencji ; inteligencja przedwojenna spychana była na boczny tor a jej miejsce zajmowali ludzie nowi na podstawie kryterium politycznego i pochodzący z rodzin chłopskich lub robotniczych którym ułatwiano zdobycie tej polityki były później tzw. punkty za pochodzenie. ? zaczęła tworzyć się nowa warstwa społeczna związana ze sprawowaniem władzy ? tzw. nowa klasa wg Milowana Dzilasa ( Nomenklatura partyjna - najogólniej oznacza ono pracowników aparatu partyjnego oraz mianowanych przez władze partyjne urzędników i funkcjonariuszy państwa organizacji społecznych i administracji przemysłowej) ? w epoce Gomułki ( 1956-1970) liczba ludności miejskiej przewyższyła liczbę mieszkańców wsi - pojawiło się społeczeństwo industrialne cechujące się egalitaryzmem ( zacierały się różnice materialne między rolnikami robotnikami i pracownikami umysłowymi.) ? w dekadzie gierkowskiej (1970-1980) wzrosła rola klasy robotniczej zwłaszcza górników i hutników. Płace robotników przekraczały płace pracowników umysłowych. ? u schyłku PRL widoczny był wzrost wykształcenia społeczeństwa ale zaznaczyło się zjawisko jego starzenia się. Zmiany społeczne w okresie transformacji po 1989 roku ? zjawisko transformacji systemowej w sferze ekonomicznej( restrukturyzacja) zrodziło bezrobocie spadek liczby rolników i robotników ; z drugiej strony wzrosła liczba osób pracujących na własny rachunek( w usługach i handlu) oraz pracujących umysłowo. Klasa robotnicza utraciła uprzywilejowaną pozycję i bezpieczeństwo socjalne. ? rozwój klasy średniej ( sektor usług handel gastronomia) ; górną jej część stanowią eksperci przedsiębiorcy menedżerowie. ? zjawisko marginalizacji (wykluczenia) ? dotyczy bezrobotnych i nisko zarabiających wzmacnia tendencje patologiczne w życiu społecznym. Nastąpił wzrost rozpiętości dochodów i różnic w dostępie do usług. ? dalsze zmiany struktury wiekowej ( wydłużanie życia spadek liczby urodzeń) ? wzrost różnic międzypokoleniowych ( otwartość młodzieży na cywilizację informatyczną globalną kulturę masową i z drugiej strony problemy średniego a zwłaszcza starszego pokolenia odczuwającego tzw. szok przyszłości ( Alvin Toefler). Nastąpił kryzys autorytetów: rodziny szkoły Kościoła. Zmniejsza się u młodzieży poczucie przynależności narodowej. Obecnie sytuację społeczną w Polsce cechują ? proces starzenia się społeczeństwa ? malał w ostatnich kilkunastu latach odsetek ludności w wieku przedprodukcyjnym a rósł udział ludności w wieku poprodukcyjnym. ? poprawa poziomu wykształcenia ? rośnie liczba ludzi z wykształceniem wyższym. ? nadal wysoki procent mieszkańców wsi ( ponad 30 %). ? duża liczba osób niepełnosprawnych zwłaszcza wśród osób po 55 roku życia. ? rosnące kontrasty w poziomie życia (ponad 1/3 rezygnuje z uczestnictwa w kulturze wobec problemów finansowych ponad połowa rezygnuje z wyjazdów na urlop) Problemy dotykające współczesne społeczeństwo polskie: ? zjawisko biedy i bezdomności marginalizacja wielu rodzin ( jedną z przyczyn bezrobocie) ? patologie: alkoholizm narkomania prostytucja przemoc w rodzinie ? przestępczość powodująca spadek poczucia bezpieczeństwa ? rozwój sekt ? wandalizm i agresja w zachowaniach w życiu publicznym ? brak poszanowania prawa ? stres i alienacja dotykające wiele jednostek pracoholizm ? destrukcyjnie wpływający na zdrowie i niszczący więzi rodzinne. Opis stanowiska pracy to dokument, w którym znajdują się istotne informacje, zarówno dla pracownika, jak i dla przedsiębiorstwa. Jest to opis obowiązków, które wykonuje pracownik na danym stanowisku. Nowo zatrudniona osoba powinna dostać możliwość zapoznania się z tym dokumentem. Co na pewno powinno się znajdować w takim opisie? Po co się go sporządza? Na te i inne pytania uzyskasz odpowiedzi w niniejszym artykule. Obowiązki pracodawcy względem pracownika - Kodeks pracy Zgodnie z art. 94. Kodeksu pracy pracodawca jest zobowiązany do tego, by określić zakres obowiązków oraz zaznajomić z nim nowo zatrudnionego pracownika, a także zapoznać go z tym, w jaki sposób wykonuje się pracę na danym stanowisku oraz jakie uprawnienia mu przysługują. Podpisanie zakresu czynności zgodnego z umową o pracę - obowiązek pracownika Sąd Najwyższy opowiedział się za pisemną formą zakresu obowiązków dla pracowników. Wyrok z 3 kwietnia 1997 r. (I PKN 77/97) przedstawia, że zakres czynności, który jest zgodny z umową o pracę, powinien zostać przyjęty i podpisany przez pracownika. W momencie, gdy pracownik odmawia przyjęcia i podpisania zakresu czynności ustalonego zgodnie z umową o pracę, może stać się to uzasadnioną przyczyną wypowiedzenia tej umowy. Po co tworzy się opis stanowiska pracy? Dzięki stworzeniu takiego dokumentu, każdy pracownik zatrudniony w firmie będzie mógł się z nim zapoznać w celu uświadomienia sobie, jaki jest jego zakres obowiązków. Dzięki temu kadra kierownicza oszczędza czas na wyjaśnianie, na czym dokładnie ma polegać jego praca. Oczywiście nie oznacza to, że przełożeni powinni w ogóle zrezygnować z rozmowy z nowym pracownikiem. Ponadto dokument ten jest przydatny przy przeprowadzaniu rekrutacji, ponieważ redagując ogłoszenie o pracę, często wypunktowujemy zakres obowiązków na danym stanowisku pracy oraz opisujemy wymagania względem nowego pracownika. Elementy podane poniżej są przydatne do opracowania opisu stanowiska pracy: nazwa stanowiska pracy cel utworzenia stanowiska pracy umiejscowienie stanowiska w strukturze firmy opis zakresu obowiązków i zadań do wykonania warunki pracy (gdzie, w jakich godzinach, z jakimi narzędziami) nakreślenie, za co pracownik ponosi odpowiedzialność przedstawienie zagrożeń wynikających z pracy na tym stanowisku przedstawienie przywilejów wynikających z pracy na tym stanowisku opis wymagań względem pracownika wymagane wykształcenie wymagana wiedza i umiejętności preferowane cechy osobowości sposób wynagradzania pracownika. Jakie korzyści czerpie pracodawca i pracownik z opisu stanowiska pracy? Najważniejsze rzeczy spisane w dokumencie zmniejszają nakład podwójnej pracy ze strony przełożonego. Pracownik, otrzymując poprawnie sporządzony dokument, ma czas spokojnie się z nim zapoznać. Dzięki określeniu celów dla każdego stanowiska, jest on lepiej zorganizowany i ma wyższy poziom samokontroli. Każdy wie, jakie jest jego położenie względem innych osób pracujących w firmie. Dzięki poprawnemu przygotowaniu opisu stanowiska pracy łatwiej nam budować strukturę organizacyjną. Taki opis pokazuje również, jak dane stanowisko wiąże się z innymi w firmie. Jest on przydatny przy ocenie pracowniczej. Dzięki niemu można budować ścieżki karier, planować awanse, rozwój pracowników oraz poznać potrzeby szkoleniowe podwładnych. Ułatwia to też przeprowadzanie procesu rekrutacyjnego oraz pozwala zaoszczędzić cenny czas na wprowadzanie pracownika na dane stanowisko pracy. Opis stanowiska pracy - jakie błędy są popełniane? Tworząc opisy stanowisk pracy, ludzie popełniają wiele błędów. Dzięki zaznajomieniu się z ich listą, będziesz bardziej świadomy i wyczulony, co pomoże ci unikać tych pomyłek: nieumieszczenie zakresu działalności i odpowiedzialności pracownika niejasne sformułowania zadań do wykonania błędne dostosowanie zadań do możliwości pracownika (fizyczne, wiedza, umiejętności) za duża liczba zadań do wykonania te same zadania na różnych stanowiskach (niedostosowanie) brak celów i założeń chaos w rozdzieleniu zadań w zespole zbyt szczegółowe wypunktowanie zadań na danym stanowisku - może niszczyć kreatywność, inicjatywę i poczucie swobody w działaniu niewyposażenie stanowiska pracy w potrzebne narzędzia. Jak wynika z powyższego artykułu, warto w swojej firmie stworzyć opis stanowiska pracy. Mimo że jest to proces dość czasochłonny, korzyści wynikające z opracowania takiego dokumentu są wysokie. Jest to cenny materiał zarówno dla firmy, jak i pracowników. Dlatego nie warto z niego rezygnować.

przedstaw opinię na temat rozwijania własnych zainteresowań